047~

Niall werd schrok wakker en keek naar zijn hand.
"ik had toch beloofd dat ik er nog steets zou zijn..."
"kijk wie er eindelijk wakker is.." zei Alex.
"tijd niet gezien Alex.."
Niall liet me eindelijk los.
"waarom heb je me niet wakker gemaakt?"
"omdat je er zo schattig uit zag.."
ik keek naar de tv waar stukjes van One Direction langs kwamen.
Zayn kwam langs lopen.
"heeft iemand Boris gezien?"
ik stond op en zocht naar Boris.
Boris zal vast wel ergens vast zitten.
Niall ging voor me lopen.
ik moest lachen en deed alle deuren open die ik tegen kwam.
Boris kwam uit Harry's kamer rennen.
ik draaide me om en liep naar mijn kamer.
mijn kamer was niet veranderd.
ik deed mijn raam open en klom het dak op.
het uitzicht was nog steeds hetzelfde.
ik ging zitten.
Niall legde een deken over me heen en kwam daarna naast me zitten.
ik legde mijn hoofd op zijn schouder.
"alles oke?"
Niall pakte mijn hand.
"nu helemaal"
ik ging nog dicht tegen Niall aan zitten.
"mooi zo..."
ik voelde mijn hoofd nat worden.
"waarom huil je?"
"omdat ik nog steeds niet kan geloven dat ik je eindelijk terug heb. ik hoop dat je me niet meer weg gaat."
mijn hand werd warmer.
"ik ga ook niet meer weg."
"als dit een droom was zou ik wensen dat die nooit meer over gaat."
ik keek naar Niall en weegde de tranen van zijn gezicht.
"als dit een droom was zou ik nu wel wat anders doen..."
Niall liep een beetje rood aan en boog zich naar me toe.
"laat me niet meer achter met duizende vragen..."
"als jij dat ook niet doet bij mij..."
"deal..."
ik zoende hem en hij zoende me terug...