046~ special edition

ik schrok wakker.
de kamer waar ik was herkende ik wel maar niet zo goed meer.
volgens mij was ik in de kamer van Niall.
mijn hoofd deed pijn, ik had het warm en mijn hand was bezweet.
ik stapte uit het bed en liep naar beneden.
op de bank lag Niall samen met Boris te slapen.
ik stond in de deuropening en keek naar Niall.
het was raar om hem te zien huilen in zijn slaap.
"laat hem maar liggen, dit is de eerste keer dat hij eindelijk slaapt."
Liam liep naar me toe.
"..eindelijk slaapt?"
ik wreef over mijn hoofd.
"je heb bijna een week geslapen.."
"heeft Niall al bijna een week niet geslapen?"
ik ging naast Liam zitten.
Liam liep naar de keuken en pakte wat te drinken.
"hij wilde zeker weten dat alles goed met je ging.."
"maar waarom zei hij dan al die ...dingen?"
"dat was niet over jou.."
"waarom loog hij dan?"
"dat deed zodat jij geen problemen zou krijgen. was dat de reden dat jij zo raar tegen hem deed?"
ik keek naar Niall.
"hij geeft meer om je dan je denkt."
"dus hij heeft een week niet geslapen ookal deed ik zo raar?"
"ja hij bleef maar zeggen dat je het niet zo bedoelde en dat je anders was..."
ik keek naar de tijdschriften op tafel.
op de voorkant stonden foto's van Niall en een paar van mij.
"maar hoe heeft hij me gevonden?"
"weten wij ook niet.. hij wil er niet over praten."
ik stond op en liep naar de keuken.
"hij heeft heel weinig gegeten, hij zei dat jij belangrijker was."
als Niall niks had gegeten gaf hij blijkbaar heel veel om me.
ik besefte dat ik Niall echt pijn had gedaan.
mijn tranen rolde over mijn gezicht.
"Liam tegen wie praat je?" hoorde ik Niall zeggen.
ik veegde de tranen van mijn gezicht.
Niall's ogen waren rood en gevult met tranen.
Liam keek naar mij en toen weer naar Niall.
"tegen iemand in de keuken..."
"maar de andere zijn weg en jij zit hier..."
zonder te kijken rende Niall naar me toe en omhelde me.
Liam liep weg.
"ik dacht dat je nog steeds boven was."
ik merkte dat Niall aan het huilen was.
"ik dacht dat jij niets om me gaf."
mijn tranen bleven ook niet onopgemerkt.
"waarom zou je dat denken?"
"weet ik niet meer.. Liam heeft me van alles uitgelegt."
op een of andere manier voelde het niet eens raar om met Niall in de keuken te staan huilen.
"toch niet alles?"
"denk het niet. maar wel dat je niets gegeten hebt en niet hebt geslapen. en je huilt in je slaap."
Niall moest lachen.
we stonden daar nog een paar minuten.
ik veegde de tranen uit mijn gezicht en liep samen met Niall naar de bank.
Niall en ik lagen op de bank.
"waarom heb je me niet wakker gemaakt?"
Niall klonk moe.
"omdat Liam zei dat je een week niet had geslapen."
ik ging met mijn handen door Niall's haar.
"ik wil niet in slaap vallen.."
"hoezo?"
"dit lijkt wel de droom die ik net had. ik val in slaap samen met jou en word dan wakker zonder je..."
ik pakte Niall's hand.
"ga maar slapen, ik ben hier als je wakker wordt. ik ga nergens heen."
Niall legde zijn hoofd tegen me aan en viel in slaap.
ik legde een deken over Niall heen en keek naar de tv.
"waar is Niall?" vroeg Liam.
"hij slaapt."
er werd aangebelt.
Liam liep naar de deur en zei dat de andere stil moesten zijn en rustig moesten doen.