08. -Niall Horan

Ik werd wat zenuwachtig, ze was nu al een hele tijd bewusteloos. Wat als ze niet meer wakker word? “Ik begin me nu toch wel ongerust te maken, ze is nog altijd niet wakker,” zei ik. “Ze komt wel terug bij,” zei de dokter. Ik begon wat te ijsberen. Als hij gelijk heeft, zal het wel zo zijn, zeker? Opeens hoorde ik iedereen hun adem inhouden. Meteen liep ik weer naar het meisje. Ze had haar ogen geopend. “Alles goed?” vroeg ik. Ze keek recht in mijn ogen. Mijn hart sloeg een beat over. Wow, ze was prachtig! Het andere meisje, Melanie geloof ik dat het was, hielp haar opstaan. Ik had liever dat ze gewoon was blijven liggen, wat als ze nu weer zou omvallen. Gelukkig zei de dokter dat het het beste was als ze nog even zou gaan zitten. We keken allemaal nog even naar haar, om er zeker van te zijn dat ze niet zou omvallen. Ze vond het volgens mij niet echt fijn… Toen Melanie even met Harry ging praten, splitsten we een beetje op. Zayn en Liam waren met elkaar aan het praten, dus zag ik mijn kans om naast het meisje te gaan zitten. Ik probeerde een gesprek aan te gaan. “Ik was echt ongerust toen ik zag dat je bewusteloos op de grond lag. Ik dacht eerst dat je dood was omdat je er zo wit uit zag, gelukkig zag ik even later dat je nog ademde,” zei ik terwijl ik haar een knipoog gaf. Haar wangen begonnen rood te kleuren. Wat was ze schattig als ze zo verlegen is. “Ik vind je mooier met een kleurtje, zoals nu.” Zachtjes legde ik mijn vingers op haar wangen en aaide ik haar. Ik kende haar nog maar een paar minuten, en ik wist nog niet eens haar naam, maar ik geloof dat ik verliefd op haar aan het worden was. Heel even verdrong ik die gedachte. Dit mag niet gebeuren. Als ik mijn gevoelens toelaat, zal ze zo veel problemen krijgen. Ik ben een zanger van One Direction, ik ben niet goed voor zo’n meisje. Ze verdient veel beter. Ze verdient een vriendje dat voor haar kan zorgen, dat haar nooit in de steek zal laten. Ik kan zo iemand niet zijn, ik zal veel onderweg zijn en ik zal haar achter moeten laten. Maar toen ik weer in haar ogen keek, wist ik dat ik haar niet gewoon kon laten gaan. Opeens werd ik uit mijn gedachten gehaald toen Zayn naast mij kwam zitten. Ik was het gesprek niet echt aan het volgen, tot ze opeens haar naam zei. “Noem me maar Daphne, en ja hoor ik voel mij al stukken beter,” zei ze waarna ze een prachtige glimlach op haar gezicht toverde. Daphne, wat een mooie naam. Liam begon zich ook te mengen in het gesprek. “Ja, dat kan ik geloven, met zo’n knap blondje naast je,” zei hij waarna hij me een duwtje gaf. ‘Shut up, Liam’ dacht ik. Onze manager kwam binnen en zei dat de meet en greet gedaan was. Nu al? Dat kan niet! Het meisje begon te protesteren, waarna ze letterlijk de deur werd uitgezet. Ik hoorde haar nog iets roepen aan de andere kant van de deur, en toen was het stil. Ik was even in de war. Wat?! Had hij haar nu letterlijk de kamer uitgedúwd? “Wat heb je gedààn?” riep ik boos, “Je kan ze niet zomaar buitenzetten!” “We hebben een strikte planning, Niall. Ik moet me daaraan houden,” zei hij. We hebben zeker tien minuten zitten discussiëren, maar ik wist dat ik niets kon beginnen tegen mijn manager. Maar dit pikte ik niet, ik moet en zal het meisje terugvinden.