~Hoofdstuk 3~

Auw. Mijn hoofd bonk enorm. Ik vraag me af wat er is gebeurt. Langzaam open ik mijn ogen. Ik lig in een klein kamertje. Tegenover mij staat een grote kast en naast mijn bed een klein kastje. De deur gaat open en er komt een jongen binnen. 'Mooi, je bent al wakker.' Hij glimlacht, Ik heb hem nog nooit eerder gezien. 'Waar ben ik?' vraag ik. Ik weet het, standaard vraag, maar ik wil het echt weten. De jongen antwoordt: 'Je bent in kasteel Camelot. Jason heeft je gisteravond hier gebracht. Je hebt een harde klapt gehad. Hier, ik heb wat eten voor je.' 'Wie ben je?' vraag ik. 'Ik ben Merlin, de bediende van prins Arthur.' Bedeinde van Prins Arthur. OP het kasteel Camelot. HA, blijkbaar is dit mijn geluksdag. 'En waaraan heb ik deze eer aan te danken?' Merlin antwoord: 'Zullen we dat later bespreken? Eet eerst maar wat.' Later. Ach ja, ik heb best wel honger, dus waarom niet. Hij zet het eten bij mij neer en loopt dan de kamer uit. Ik vraag me af waarom ik hier lig. Wat er gisteravond is gebeurt. En waarom Jason mij hier heeft gebracht. Wat ik nu moet gaan doen. Gelijk doen waarvoor ik gekomen ben? Of nog even meespelen? Ik besluit om nog even te wachten. Het eten is lekker en het kan geen kwaad. Maar ik blijf niet in mijn bed liggen. Mijn hoofd bonkt nog steeds, maar daar is niks aan te doen. Ik doe de deur van mijn kamer open. Ik zie een kamer. Overal staan potjes met van alles en nog wet erin. En boeken, overal boeken. Er staan een paar tafels. Aan één van de tafels staat een oude man. Hij kijkt op. 'Zou jij niet in je bed moeten liggen?' Wat kijkt hij raar, ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. Hij heeft een lang gewaad aan en krullend, wit haar tot op zijn schouders. 'Ik voel me al een stuk beter,' antwoord ik met een glimlach. Hij pakt een stoel en zegt tegen mij: 'Kom ga zitten, ik kan me voorstellen dat je een paar vragen hebt, ...' 'Emily,' vul ik aan, 'mijn naam is Emily.' Ik ga op de stoel zitten en wacht af. 'Ik ben Gaius, de lijfarts van koning Uther,' verteld hij, 'Jason heeft je hier gebracht, ik neem aan dat je hem kent?' Ik knik. 'In de herberg sloeg iemand je met een fles op je hoofd, Jason heeft je daarna hier naartoe gebracht. Je was bewusteloos, dus heb ik gelijk de glasscherven uit je hoofd gehaald.' Ik kijk hem vragend aan, maar voordat ik wat kan vragen, gaat Gaius al verder: 'Jason is een goede vriend van prins Arthur. Hij was onderweg om hem te bezoeken, maar ging eerst nog naar een herberg om wat te eten, Gelukkig voor jou.' 'Dank u, voor alles. Is er misschien nog een kans dat ik Jason kan bedanken?' vraag ik. Gaius antwoord dat Jason nu op het oefenveld is. Dus besluit ik om daarnaar toe te gaan. Tenminste, dat was ik van plan. Maar na een paar gangen in te slaan, ben ik de weg helemaal kwijt. Fijn. Nouja, ik kom vanzelf wel ergens uit. Nog een gang, jippie. 'Kan ik je ergens mee helpen?' Ik draai me om en kijk recht in de bruine ogen van een meisje. Ik denk dat ze een paar jaar ouder is dan mij. 'Ik ben opzoek naar Jason, ik hoorde dat hij op het oefenveld zou zijn,' antwoord ik. 'Ja klopt, hij is daar met Arthur. Zal ik je daarnaar toe brengen?' Dat aanbod sla ik niet af. Het meisje blijkt Guinevere te heten, ze is het dienstmeisje van Vrouwe Morgana. Morgana is de beschermelinge van koning Uther. We lopen veel gangen door en ik weet zeker dat ik straks de weg terug niet meer weet. Uit het niets is er opeens licht. We staan voor een grasveld. Overal staan tentjes, poppen en wapens. Een paar mensen zijn aan het duelleren. We lopen verder. Dan zie ik Merlin. Hij staat te kijken bij twee mensen die aan het duelleren zijn. Dat moeten Arthur en Jason zijn. Ze kijken allebei op als wij aankomen lopen. Ze leggen hun zwaarden neer en doen hun helmen af. 'Zo, dus de je bent weer ontwaakt?'