|5|

‘slaap maar zacht’ mijn ogen gaan langzaam dicht terwijl de zachte stem mijn oren vult. Ik wist van wie de stem is, de hoge priesteres. Mijn ademhaling neemt een rustig en gelijkmatig tempo aan.

‘Lieverd, kom eens hier’ ik lach vrolijk naar de vrouw ik voor me staat. Ze heeft haar handen uitgestoken en tilt me op. ‘hoe was het vandaag bij je meester’ de vrouw brengt me naar binnen. Ik bekijk haar goed, haar gezicht is een vage omtrek. Het lijkt net alsof het heel mistig is. ‘wat gebeurt er?’ hoor ik een vreemde, maar bekende stem zeggen. De vrouw is bezig met iets van eten te maken terwijl ik haar gadesla. ‘het was weer erg leerzaam’ nu pas heb ik door dat het uit mijn eigen mond kwam. ‘mocht je wat doen, of heb je hem weer alleen bekeken’ de vrouw stopt met waar ze mee bezig is en ik voel hoe ik aan het blozen ben. Ze grinnikt even en gaat weer door. ‘mevrouw’ er komt een jongen binnen. ‘we hebben u nodig’ de vrouw draait zich om en legt haar mes neer. ‘ik kom er zo aan’ de jongen kijkt even naar mij. Er is iets aan hem. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht en buigt. Waarom kreeg ik het idee dat er iets mis zou gaan. De vrouw aait over mijn hoofd en zegt wat. Ik kan niet horen wat ze zegt. Ik paniek kijk ik hoe ze uit de deur loopt. De deur, hij is helemaal zwart geworden. Dan een snijdende koud. Er volgt een gil, dan wordt alles zwart.

Mijn lichaam zit onder het angstzweet. Wat was dat net. Het voelde alsof het echt is gebeurt. Ik sta langzaam op en strijk mijn haar uit mijn gezicht. Als ik naar buiten kijk zie ik het maanlicht op de tuin schijnen. Het lijkt net alsof ik in een andere wereld ben. Ik was mijn gezicht en besluit nog een keer te proberen te slapen. Als ik in bed ga liggen voel ik eventjes een vreemde aanwezigheid in mijn buurt.