Part 9

Charissa en ik lopen sneaky de wc's uit. Ze zat de hele tijd nog te zeuren hoe cool het was. Gatver, nou, de volgende keer moet hij haar maar zoenen. We rennen de gangen door, want eigenlijk mag je in de pauze niet in de gangen zijn. De grote hal, oftewel de aula, is groot genoeg voor alle leerlingen. 'Prumm!' roept Charissa en pakt mijn arm beet. We springen achter een redelijk brede pilaar en wachten gespannen af. 'Zou ze ons gezien hebben?' fluister ik zo zacht mogelijk. Charissa kijkt sneaky om de pilaar heen. En nog geen mili-seconde later draait ze weer om. 'Als ze ons net niet zag, dan zag ze me nu wel.' En ze had gelijk. 'Miss Charissa, wat doen wij op de gang, terwijl je naar de grote zaal moet?' Charissa haalt diep adem. Het verbaast me eigenlijk hoe snel Prumm die namen onthoudt. Het is een beetje spooky. 'Blijf hier.' zegt Charissa geluidloos. Ze komt achter de pilaar vandaan en ik hoor haar tegen Prumm stamelen. 'Ja nou, het is eigenlijk best wel grappig.' Ze lacht wat en begint een verhaal te verzinnen. 'Want zie je, ik eh, zag Harry Styles. En toen eh,' Waarom gebruikt ze nou Harry Styles? Ik kan me Prumm's gezicht al helemaal voorstellen. Felrode lippenstift met haar zwart getekende wenkbrauwen hoog opgetrokken. Ze gelooft haar nooit! 'En toen eh, wilde ik een handtekening en toen ging ik naar de wc daar.' 'En wat is daar zo grappig aan.' hoor ik Prumm's felle stem zeggen. Ik hoor Charissa zenuwachtig lachen. 'Nou eigenlijk eh...' 'Laat je hier niet weer zien tijdens de pauze, dame.' ik hoor geklik van hakjes die weglopen en haal opgelucht adem. Charissa verschijnt met een glimlach naast me. 'Ik wist zeker dat ik van school gestuurd zou worden.' ik schud lachend mijn hoofd en snel haasten we ons naar de aula.

En het is druk! Overal zijn mensen met muziek instrumenten, die aan het zingen zijn of aan het dansen. En een groepje ergens in de hoek valt me op. En niet alleen omdat Jake erbij zit. Charissa rent naar de kantine terwijl ik naar het groepje loop. 'Demi! My HERO!' roept Jake lachend uit. 'Watte?' vraag ik verrast. Een ander meisje begint te lachen. 'Nee, serieus, ik snap je niet.' zeg ik droog. Jake staat op en slaat een arm over mijn schouders. 'Je auditie was GE-WEL-DIG! En dus stel ik je voor aan dit groepje hier. Dat is Lisanne, Alex, Jeffrey, Bobsle,' Bobsle, serieus? Wat is dat voor naam? Maar aan de andere kant past het perfect bij zijn uiterlijk. Dreadlocks enzo. Ja, typisch. Jake gaat verder. 'Maar Bobsle is niet zijn echte naam, maar die mag ik niet zeggen.' Hij doet een wenkbauw-wiebel naar Bobsle. 'Wij zijn het groepje die geen zin heeft in klassiek. Dus je kan zeggen dat we een beetje buitenbeentjes zijn.' Het meisje, Lisanne, schud haar hoofd. 'De rest zijn bezeten zombies. Gehersenspoeld door Prumm.' Iedereen lacht. Maar ik niet. Prumm had gezegd dat er nog geen mensen als ik zijn aangenomen en zijn geslaagd. 'In welk jaar zitten jullie?' flap ik eruit. 'Tweede.' zeg Lisanne. 'Jeffrey en Alex zijn derde jaars en Bobsle zit voor de tweede keer in zijn laatste jaar. Prumm wil hem niet laten slagen.' Verbaasd haal ik mijn wenkbrauwen op. 'Waarom niet?' En dan, voor het eerst beweegt Bobsle. Want hij zat de hele tijd voor zich uit te staren. 'Ze mag me niet.' mompelt hij. 'Mij ook niet, maar ik ben wel aangenomen.' vertel ik nog een beetje verward. Jake gaat zitten en trekt me naast hem. 'Dat is waar, en daar heb je echt heel erg veel geluk mee. Maar Bobsle hier was ooit een bezeten zombie. Hij speelde, eh, wat was het ook al weer?' Bobsle wijst naar een meisje met een instrument. 'Een harp?' versteld kijk ik naar Bobsle en probeer hem voor te stellen met een harp. Eh, nee dat past niet echt.