Finally!

4-11-1888

eindelijk komt kim! dacht ik bij mezelf, tot dat ik een telegram kreeg van haar:
'lieve melody stop,
ik vind het heel jammer om te vertellen stop,
maar ik kan niet komen stop.
mijn moeder is ziek stop.

liefs kim stop
einde telegram.'

mijn hart brak en ik begon te huilen. Jack kwam naar me toe en vroeg wat er was. 'niks' zei ik droogjes... maar toby en mary wisten dat het anders zat. toen jack de kamer uit was gelopen kwam toby bij mij op schoot gekropen. 'mam wat is er?' vroeg hij met een zacht stemmetje. 'oh, een van mijn beste vriendinnen kan niet komen op de bruiloft morgen... het is niets.' antwoordde ik maar in de hoop dat hij niet ging huilen, maar dat mislukte. toby begon te huilen en mary even later ook. toen jack binnen kwam lopen en ons samen zag huilen begon hij gezellig mee te doen.
best we schattig om een moordenaar te zien huilen...
ik stop nu met schrijven... morgen is de grote dag!

kusjes Melody