007

“Kayleigh blijft even naar het scherm wijzen, ik ik nou wij hebben een mail van de jongens ontvangen! Quincy kijkt verbaast naar het scherm en glimlacht dan even, ik denk dat ik het al weet, onze email stond achter op de foto! Kayleigh glimlacht even, hmm dat was ik dus al helemaal vergeten. Samen richten we ons op het scherm en beginnen te lezen. “Hallo,Kayleigh & Quincy. Bedankt voor de brief die jullie ons hadden gestuurd, een leuke foto van jullie twee! Het is best heftig als jullie moeder zo tegen jullie doet, veel kunnen wij er niet aan doen. Maar binnenkort ontvangen jullie een envelop met een verassing erin, wij hopen dat jullie erg blij mee zullen zijn! En misschien zien we jullie nog wel een keer! Liefs, Tom-Bill-Gustav-Georg.

“Verbaast begin ik mijn zusje aan te kijken en laat een klein gilletje uit mijn mond verdwijnen, we krijgen een verassing van de jongens! Kayleigh begint heftig te knikken en zet een glimlach op. “Snel slaan wij het mailtje op in een speciale map, nu kan mama het voor ons niet verpesten!“Samen met mijn zusje vertrekken we naar beneden en gaan in de tuin zitten, vandaag is het een heerlijk warm weertje. Allebei zetten we onze zonnebril op en genieten van de zonnen stralen. “Een kleine zucht van blijdschap verlaat de mond van Quincy. Opeens staat er iemand in onze zon, verbaast opent Kayleigh haar ogen en staat oog in oog met haar moeder. ‘Een diepe zucht verlaat haar mond, mam mag ik nou nooit eens even genieten van mijn vrije tijd! Mama begint diep te zuchten en kijkt ons boos aan. Nu vragen we ons allebei af wat er nu weer fout is gegaan,jullie hoeven niet alleen maar vrije tijd te hebben. Allebei zuchten we diep, wat moeten we nu weer doen? Mama kijkt ons streng aan en begint met haar verhaal, jullie gaan klusjes in huis doen. Kayleigh voelt woede in haar op komen, mama jij doet helemaal niets. Wij moeten steeds alles voor je doen, dat zijn Quincy en ik nu echt zat!

'Jullie doen wat ik zeg, want ik ben jullie moeder' zegt ze dan boos. 'Het is logisch dat we op onze leeftijd meehelpen in het huishouden, maar het is niet normaal dat we alles moeten doen!' Roep ik woedend uit en ik weet dat Quincy het helemaal met me eens is. 'Nou en, jullie gaan nu naar binnen en doen de klusjes die nog gedaan moeten worden!' Roept ze woedend uit. Quincy en ik lopen dan zuchtend naar binnen. 'Met een moeder zoals de onze kunnen we echt niks beginnen zeg' zeg ik zuchtend en Quincy knikt instemmend. Dan beginnen we maar met opruimen, maar mama moet niet denken dat we het supergoed gaan doen, we doen alles snel, dus er zal overal veel vuil achter blijven, want mama moet echt ook weer eens wat gaan schoonmaken. We ruimen dan nog snel op en zoals afgesproken is het niet zo schoon zoals mama het zou willen. 'Het moet veel schoner' zegt mama dan ook achteraf. 'Mooi niet, wij doen hoe wij het willen en ga nu aan de kant, de zon wacht op ons' zeg ik dan uitdagend.