5

Ik keek op de grote klok boven de deur. Half 6 s'ochtends. Ik kon toch niet meer slapen dus besloot te douchen omdat ik nogsteeds erg aan het zweten was. De warmen stralen gleden langzaam over mijn lichaam. De eerste zouden zo wel wakker worden. Moest ik ze het vertellen? Dat ik me weer wat herrinerde? Heler Clathworty zei dat ik het heel precies moest bijhouden. Maar aan Harry te zien was Draco niet erg geliefd. Ik vond wel dat Draco het moest weten. Vandaag hadden we nog geen lessen. Ik kon hem wel een briefje schrijven ofzo. Ik zette de kraan uit en liep naar de spiegel. Zwarte mascara strepen zaten over m'n hele hoofd en mijn haar was weer gaan krullen. Geweldig. Ik haalde de strepen weg, steilde mijn haar en liep toen weer naar de slaapkamers. Het was erg warm binnen, en Tyra en Hermelien waren al opgestaan. 'Morgen Char. Ik zie dat je de douchen hebt gevonden?' Vroeg ze verbaast. Toen begon ik er pas over na te denken... Niemand heeft mij ooit verteld waar de douches waren en ik ben net regelrecht naar ze toegelopen. 'Inderdaad! Bedankt Hermelien!' Riep ik enthousiast en ik begon me aan te kleden. Dit moest Katy weten. Maar tijdens het aankleden besefte ik me dat ze wel met andere dingen bezig was dan druk maken over of ik de douches wel kon vinden. Dat andere daarintegen zou ze wel graag willen weten... Nee. Het zou een vreselijke roddel worden. 'Graaggedaan.' Zei ze met een zelfvoldane grijns en begon zich weer verder aan te kleden. Ik volgde haar voorbeeld. 'Vandaag nog geen uniform hé?' Vroeg ik haar nog een keer voor de zekerheid. 'Nop..' Antwoordde ze afwezig. Gelukkig maar. Ik haatte uniforms. Dacht ik. Ik pakte een zwart jurkje uit mijn hutkoffer en trok er blauwe ballerina's onder aan. Ik deed mijn al niet zo'n beste haar maar op een losse knot in mijn nek. Ik wachtte tot Hermelien klaar was want ik had er niet zo'n veel zin in om op mijn eerste dag / vijfde jaar de weg kwijt te raken. Hoe akward zou dat zijn. 'Klaar!' Riep ze blij en ze trok Tyra mee naar de deur. 'Hermelien verdomme! Ik heb nog niet eens schoenen aan?!' Riep ze boos terwijl ze zich losrukte. Hermelien keek verbaast naar Tyra. Dit was echt niks voor haar. 'Zijn we ongesteld geworden?' Vroeg een ander meisje dat nu pas haar bed uit kwam. 'Hou je bek Kyara.' Zei ze nijdig. 'Het is Milan hé?' Vroeg Hermelien voorzichtig. Tyra stond op en liep met boze passen naar de deur. De duwde mij en Hermelien uit elkaar en deed de deur open. 'Ja.' Hoorde ik haar met een droge stem feluisteren en zag tranen in haar ogen. Toen sloot ze de deur. Ik keek vragend naar Hermelien. 'Milan is haar vrie- ex. Ze hebbe- hadden al verkering sinds de eerste.' Legde Hermelien uit. 'Pff, nooit aan jongens beginnen Charlotte...' Zei Hermelien. 'Maar ik weet natuurlijk niet wat jij allemaal hebt uitgespookt vorige jaren. En jij helaas ook niet meer.' Zei ze er snel achteraan. 'Nee inderdaad. Ik weet helemaal niks meer.' Zei ik snel. Kut, te overdreven. Ze keek me raar aan en vroeg toen 'als jij het zegt. Kom, we gaan ontbijten.'