|4|

Even kijk ik verbaast naar de raaf die de jongen in Nero's handen had gelegd. Het beestje spartelt nu alsof het een vis op het droge is. Hij was rustig geweest terwijl die jongen heb had vast gehouden. Ik steek mijn hand uit naar de raaf en aai hem. Gelijk is hij weer zo mak als een lammetje. Ik pak hem over van Nero en laat hem opvliegen. Ik zwaai hem uit en pak dan Nero's hand. Hij volgt me terwijl we de tuin door lopen. Nero en ik hadden een beetje een vader dochter relatie. Ook al was ik dan al 18 en hij einde 20. 'Raven, je weet vast wel dat je hier niet te lang kan blijven' nero gaat op de rand van een van de bankjes zitten. Ik kijk bedroeft weg. 'wees niet verdrietig' ik kijk gelijk naar hem op. Hij pakt mijn gezicht vast en kijkt in mijn nu donker blauwe ogen. Nero trekt me in een omhelzing. 'Ik heb iets voor je, het zal je beschermen' Nero laat me los en zoekt wat in zijn cape. 'het moet hier toch ergens zitten' mompelt hij wanhopig. Ik kantel mijn hoofd een beetje en verberg mijn lach achter mijn hand. 'hier heb ik het!' triomfantelijk houd hij iets omhoog. Hij staat op en pakt mijn handen beet. 'Raven, ik was op een missie gestuurd om mensen te beschermen, en vond jou toen. Ik heb beloofd dat ik je zou beschermen. En ik hou mijn belofte. Maak het open als je alleen bent' Nero aait nog een keer over mijn hoofd en laat het pakje in mijn handen liggen. Het voelde niet heel zwaar, maar het was klein. Het kon geen wapen zijn, ieder geval geen dolk. Ik rammel met het doosje, geen geluid. Ik leg hem op de rand van het bankje en ga ervoor op de grond zitten. Lang blijf ik er naar staren. Hopend dat als ik lang genoeg zou staren, er iets mee zou gebeuren, dat ik wist wat het was.

'wat ben jij hier aan het doen?' ik kijk langzaam van het pakje weg en zie shadow staan. Hij kijkt van het pakje naar mij en weer terug. Even bestudeer ik Shadow. hij is misschien net rond de 22 jaar oud. hij heeft andere kleren aan dan eerst. ze zijn meer assasin-achtig. hij heeft veel wapens ook al kan je grotendeels niet zien... hoor je niet te zien. het verbaast me dat ik gelijk zie waar al zijn wapens verstopt zitten. hij stapt op me af en hurkt bij me neer. ook hij kijkt naar het pakje. 'waarom maak je hem niet open?' ik vraag het me af, waarom niet. Ik was net alleen. langzaam haal ik mijn schouders op. dan komt er opeens een onverwachte vermoeidheid opzetten. ik gaap en pak het pakje op. hoe moet ik uitbeelden dat ik naar bed ga. na eventjes na gedacht te hebben probeer ik het uit te beelden. hij kijkt me even aan alsof ik gek ben. het is zo moeilijk om dingen uit te beelden. ik proberen het nog eens en dit keer snap hij het wel. hij aait net als Nero net over mijn hoofd en loopt weg.