Hoofdstuk 12

Ik had heerlijk geslapen en echt geweldig gedroomd. Vandaag zou geweldig worden. In de voormiddag doen of ik de onhandigste persoon ter wereld ben en in de namiddag alles wat kon laten zien aan de spelmakers. ik rekte me uit, kwam uit mijn bed, liep naar de kast om er een outfit uir te pakken om dan uiteindelijk de badkamer binnen te gaan. Na een halfuurtje was ik klaar en liep ik naar de eetkamer. En verassing, verassing er stond weer een bord vol worstjes, spek enz. op mijn plaats. Ik rolde met mijn ogen, liep naar mijn stoel en duwde het bord weg. Nu was dat wel een beetje ongelukkig voor Cato, die tegenover me zat. Ik namelijk het bord iets te hard weggeduwd waardoor het nu omgedraaid op Cato’s schoot was beland. Cato sprong recht terwijl hij kwaad begon te roepen naar een Avox om een servet te gaan halen en ondertussen probeerde het spek van zijn broek te vegen. Jez en ik keken elkaar aan en lagen toen meteen in een deuk wat Cato nog kwader deed kijken maar ons nog harder deed lachen. Uiteindelijk moest ik toch ophouden omdat mijn buik te veel pijn deed. Toen Cato zich had omgekleed liepen we richting de gymzaal. De andere tributen waren er al, Rue zwaaide naar me en ik zwaaide vrolijk terug. We begonnen weer en de training en deze verliep net zo als de vorige dagen. Toen het middag was moesten we allemaal in de eetzaal gaan zitten en wachten tot onze naam geroepen werd voor we naar de spelmakers moesten. Toen Glimmer door de deur verdween richtte Cato zich tot mij. “oké”, zei hij serieus,” als je straks geroepen word dan doe je gewoon zo goed mogelijk wat je hebt geleerd, probeer niet te vallen en jezelf ook niet te snijden aan een mes ofzo.” “whatever”, zei ik terwijl ik verveeld de andere kant op keek. Hij pakte mijn kin vast en draaide mijn hoofd weer zijn kant op :” ik meen het!” “ja, al goed” zei ik kwaad en duwde zijn hand weg. Gelukkig werd op juist dat moment zijn naam geroepen en verdween hij ook achter de deur. Ik liep naar Katniss die nu even niet meer bij Peeta stond en we begonnen te praten, ze was echt wat je een vriendin zou noemen, maar we wisten allebei dat minstens een van ons binnekort dood zou zijn. Hoofd van een dikke capitoler verscheen om de deur en riep mijn naam. Katniss wenste me succes en ik trippelde naar de deur. Ok, here we go, Lizzie. Ik liep eerst op de dubbelzwaarden af en hakte behendig alles kort en klein wat ik tegenkwam. Ik had geluk dat ik nog maar de vierde was die ze zagen, ik kon me voorstellen dat de spelmakers bij laatste tributen al half sliepen. Ik ging over op mijn kungfu bewegingen. Ik wou net naar de shurikens lopen toen er een nieuwe maaltijd werd binnengebracht. Nu keken ze allemaal daarnaar in plaats van naar mij. Dat kon ik absoluut niet hebben, ik zag hoe een van hen zijn hand naar het grote bord uitstak en maakte een beslissing. Ik wierp een drietal shurikens snel op elkaar volgend naar de tafel waardoor de arm van de spelmaker nu netjes aan zijn mouw aan de muur geprikt zat. ik liep richting de tafel pakte een klein taartje, bedankte hen voor hun aandacht en liep toen door de deur naar buiten. Dat ging goed, vond ikzelf. Ik huppelde naar de tweede verdieping terwijl ik vrolijk neurieëde. Toen ik in de gang kwam zag ik Cato nerveus ijsberen tot hij mij zag. “en hoe ging het? Zeg, alsjeblieft dat district vanavond niet door de hele natie word uitgelachen”, zei hij. Ja, zo kennen we hem weer altijd zo bezorgd om de reputatie van ons district. Ik zei niets, liep naar mijn kamer en deed de deur achter me op slot. Toen ik een dutje had gedaan en weer wakker werd zag ik dat het bijna tijd was voor de uitzending. Ik liep naar de zitkamer en twijfelde over waar ik zou gaan zitten. Ik besloot uiteindelijk maar tussen Cato en Jez neer te ploffen om te voorkomen dat die twee elkaar zouden vermoorden. Ik was nog op tijd, de uitzending begon net. Eerst verschenen Glimmer en Marvel op het scherm, een acht en een negen, dat was heel hoog, maar niet zo verwonderlijk aangezien ze allebei beroeps waren. Toen verscheen Cato’s gezicht op het scherm en eronder een elf. Hij keek heel triomfantelijk, ugh de arrogantie droop er gewoon af. Mijn foto verscheen op de televisie, ik stond er lachend op in tegenstelling tot de andere tributen die allemaal nors keken. Iedereen hield zijn adem in en je kon een speld horen vallen. Toen verscheen er een 11.5 op het scherm. Oké mijn beurt om eens arrogant te doen. Ik keek Cato aan die trouwens kompleet verbijsterd was, en zei:” en dat is hoe je het moet doen!” toen draaide ik me om naar Jez en gaf hem lachend een high-five. We keken naar de scores van de andere tributen. Rue had een 7, Peeta een 8 en Katniss een 11. na de uitzending ging ik slapen morgen zou nog een vermoeiende dag kunnen worden.