# 2

      Later die avond lag ik eindelijk weer in mijn bed in mijn mini-kamer. In het begin had ik heel erg moeten wennen aan het gebrek aan ruimte die ik hier had, maar nu de kamer meer ‘mij’ was, vond ik het eigenlijk wel knus.
      Ik woonde nu al bijna vijftien maanden in Stirling en studeerde al even lang hier aan de universiteit. Een paar jaar geleden had idee om in Engeland te studeren zich in mijn hoofd genesteld. Ik had toen van alles uitgezocht, inclusief universiteiten waar ze de studie die ik wou doen aanboden (namelijk English with Creative Writing, of English Studies, maar dat maakte verder niet veel uit) om er vervolgens achter te komen dat het in Engeland minimaal £9,000 per jaar kostte, zonder dat je de kosten voor onderkomen erbij rekende. Aangezien mijn moeder niet veel verdiende als thuiszorger en mijn vaders bedrijf nog niet echt goed liep, bestond er geen enkele kans dat ik in Engeland kon studeren. Gelukkig ontdekte ik kort daarna dat je als Nederlandse-in-Schotland-studerende studente je schoolgeld door de Schotse regering kon laten betalen!
      In hetzelfde jaar als dat ik dat ontdekte, zat ik in de vijfde van tweetalig VWO en zou ik naar Londen gaan voor een buitenlandse stage en toen ben ik daarvoor met mijn vader naar de universiteiten van Dundee en Stirling, in Schotland, geweest om te kijken hoe het er daar aan toe ging. Voor we daarheen waren gegaan, ging mijn voorkeur uit naar Dundee, maar eenmaal in Stirling, werd ik verliefd op het kleine stadje. En anderhalf jaar later was ik geslaagd op het VWO, had ik mijn International Baccalaureate English A-level diploma in de zak, was ik toegelaten op Stirling en zat ik samen met mijn ouders in de auto op weg naar Schotland, terwijl mijn zus en zusje thuis op de hond pasten.

      Tot nu toe was mijn tijd in Stirling geweldig geweest. Ik had een fantastische vriendin gevonden in Emily en ook Garrett en Alex waren hele goede vrienden. En dan waren er nog veel meer geweldige medestudenten met wie ik het ook goed kon vinden. Ik had nooit gedacht dat ik het hier zo fijn zou hebben.
      Soms mistte ik mijn ouders, zussen, hond en vriendinnen van de middelbare school, maar met een Skype-gesprek was dat eigenlijk weer snel opgelost. Eigenlijk was ik gewoon te druk bezig met een lekker leventje leiden om last te hebben van echte heimwee. Misschien klopte wat men zegt: “Home is where the heart is”. En op dit moment was mijn hart in Stirling.

      Opeens moest ik weer denken aan de eerste keer dat ik Alex ontmoette. Het was vreemd genoeg niet hier in Schotland, maar toen ik in Londen die stage had. Ik had toen geregeld dat ik een stage kon hebben bij de uitgeverij Michael O’Mara Books. Toen ik op de eerste dag binnenliep stond Alex daar. Ik had het idee dat wereld en tijd stilstonden toen ik hem daar zo zag: zenuwachtig om zich heen kijken, met zijn handen in de zakken van zijn spijkerbroek en zijn donkerbruine haar warrig. Toen hij me zag staan lachte hij voorzichtig.
      Ik lachte terug en liep langs hem heen naar de balie. ‘Hello,’ sprak ik lichtelijk nerveus, ‘I’m here for a work experience…’
      De vrouw achter de balie glimlachte vriendelijk. ‘What is your name?’
      ‘Christa van der Steen,’ antwoordde ik.
      ‘Ah, alright, there you are. You can join Alex.’ Ze gebaarde naar de jongen. ‘Madeleine will pick you in a minute.’ Madeleine was de vrouw met wie ik deze stage had besproken. Via de mail kwam ze heel aardig over, dus ik was erg benieuwd naar hoe ze in het “echt” zou zijn.
Ik knikte en ging in de buurt van de jongen staan: niet het lef hebbend om dichterbij te gaan staan. Ik deed alsof ik mijn nagelranden bekeek terwijl ik in werkelijkheid de jongen vanuit mijn ooghoeken gadesloeg.
      ‘So… Are you here for a work experience as well?’ vroeg hij nadat we enkele seconden hadden gezwegen.
      Ik keek op. ‘Yes,’ antwoordde ik met een zweem van een glimlach op mijn lippen.
      Hij glimlachte voorzichtig terug. ‘Cool.’
      ‘So… Do you know what we’re going to be doing?’
      ‘I frankly have no idea.’
      ‘Hmm… Madeleine works in the post room right? So maybe we’ll just be licking envelopes all day.’
      De jongen barstte in lachen uit. ‘That would be some work experience.’ Hij kwam wat dichter bij me staan en stak zijn hand uit. ‘I’m Alex.’
      ‘I’m Christa,’ antwoordde ik en ik schudde zijn hand. We glimlachten allebei.