Chapter 1.

1.
‘Caitlynn!’ riep ik door ons huis terwijl ik met een koffer in mijn hand de trap af snelde. Ik wist dat ik niet van een trap af moest rennen want ik was nooit erg handig geweest maar toch deed ik het elke keer weer.
‘Yes, mother?’ hoorde ik mijn dochter roepen vanuit haar kamer boven. Ik zetter de koffer neer onderaan de trap en liet een diepe zucht ontsnappen aan mijn keel. De dagen voor de vakantie waren altijd zo hectisch. Al die spullen inpakken, reistijden checken, verzekeringen regelen…
‘Are you done with your baggage? We have to go in ten minutes!’ riep ik naar boven. Ik liet mezelf neerploffen op de poef die in ons huis stond en klopte wat vuil van mijn kleding af. Even een paar seconde rusttijd voor ik die trap weer op moest. Vroeger was ik een stuk flexibeler geweest, maar met mijn tweeëndertigjarige leeftijd begon ik toch wel te merken dat m’n conditie wat minder werd. Ondanks dat ik elke dag zo ongeveer in de sportschool te vinden was.
‘Yes, I’ve got everything! But my suitcase won’t close! Can you come upstairs and help me please?’ Ik sloot even mijn ogen, niet in staat antwoord te geven waarna ik ze opende en naar boven riep dat ik er aan kwam. Zo snel als mijn benen het toelieten rende ik de trap op, verstapte me en viel een aantal treden naar beneden. Een geschrokken Caitlynn rende haar kamer uit en rende naar me toe om me te helpen met opstaan.
‘I can do it for myself Cait, I’m not thát old.’ Grinnikte ik zachtjes terwijl ik mezelf omhoog hees aan de trapleuning.
‘Mom, you know you shouldn’t run upstairs! This happens like four times on a day and you do it still everyday again.’ Lachte ze mee. Samen liepen we de trap verder op richting haar kamer en met moeite kregen we haar koffer dicht.
‘Do we have everything??’ hoorde ik Caitlynn zeggen toen ik de laatste koffer in de auto zette. Ik pakte het lijstje met alle noodzakelijke spullen die ik altijd maakte van de achterbank af en samen gingen we het lijstje af.
‘I think so and that’s good because we have to go in two minutes. Help me with closing al the windows, Cait?’ vroeg ik toen ze me volgde naar binnen.
Nadat we alle ramen langs waren gegaan sloot ik de voordeur van onze villa af.
‘Bye house, bye neighborhood, bye flowers. We’re going to the lovely Lanzarote!’ zei ik toen ik het gaspedaal van de auto intrapte en we van de oprit afreden richting het vliegveld.