06. -Niall Horan

“Komaan, Niall. Opschieten!” riep Harry. Hij hield er niet van als we ergens te laat kwamen. Ik zuchtte. “Ja, ik kom!” riep ik terug. ‘Mag een mens niet eens rustig eten?’ dacht ik geïrriteerd. Langzaam wandelde ik naar de jongens toe. “Kunnen we vertrekken?” vroeg ik. “Nee, Liam is nog nergens te bespeuren,” zuchtte Harry. “Liam! Waar blijf je nu!” riep hij. Opeens kwam Liam aangeslenterd. “Waar bleef je nu? Harry begon zich al ongerust te maken,” zei Liam met een knipoog. “Ja, sorry. Er stonden enkele fans buiten in de kou te wachten en ik wilde niet vertrekken voor dat ze een foto of handtekening hadden.” Typisch Liam. Onze manager kwam naar ons toe gelopen. “Jongens, we moeten nu meteen vertrekken, we zijn al iets te laat.” We pakten onze spullen en vertrokken. In de auto begon ik nog even wat op mijn gitaar te tokkelen. Toen we aankwamen werden we meteen via een achteringang naar binnen geleid. Onze manager toonde ons onze kleedkamer. We waren allemaal in joggingbroek naar hier gekomen, dus moesten we ons meteen omkleden. “Komaan jongens, opschieten! De meisjes voor de meet and greet zijn er al!” riep onze manager na een paar minuten. Ik was vrijwel meteen klaar met mij om te kleden, maar Zayn had wat meer werk. Als we een optreden of meet en greet hadden, stond hij altijd minstens een kwartier voor de spiegel. Ik begon te lachen bij de gedachte. Liam was ook al klaar met zich om te kleden. “Waren je gedachte bij een leuk meisje?” vroeg hij lachend. “Ha-ha, heel grappig, Liam. Nee, ik dacht gewoon aan Zayn. Ik vind het gewoon grappig dat hij altijd zo lang voor de spiegel staat. Hij is net een meisje op dat vlak.” “Ooh, dus je was wel aan een leuk meisje aan het denken?” zei hij al lachend. Opeens kwam Zayn zijn kleedkamer uit. Allebei kregen we de slappe lach. Zayn bekeek ons scheef aan. “Hebben jullie misschien iets verkeerds gegeten of zo?” vroeg hij terwijl hij ons scheef aankeek. Na een aantal minuten hadden we ook Harry en Louis gevonden. Het was tijd voor de meet en greet. Het was een eindje wandelen door het gebouw, maar uiteindelijk hadden we het toch gevonden. Harry ging als eerste binnen. “Hallo, meisjes!” begroette hij hen. Ik was de laatste in het rijtje en opeens hoorde ik een meisje gillen. Niet gewoon een gil zoals we gewend waren van de fans, maar het was een angstige gil. Ik kwam binnen en zag iemand op de grond liggen. Ze was bewusteloos. Ik liep naar haar toe en bekeek haar. “Haal een dokter, NU!” riep Zayn nog. Ik was zo in shock, dat ik zelf niet in staat was om te reageren.