220~

TOm Kaulitz PoV
Een paar uur nadat de agenten vertrokken waren, en Bill Gustavs plaats was komen innemen, bewoog Laura een beetje. Niet zo veel later werd ze wakker, in vergelijking met hoelang ze hier al lag, was het niet zo veel. Ze knipperde verbaast met haar ogen, en glimlachte naar Bill. Daarna keek ze naar Tom, ze leek haar hand uit te steken naar mij, maar ik legde hem zacht weer neer. 'Laura?' vroeg ik zachtjes. Ze knikte zachtjes. 'Ben je zeker dat het Barbara is?' ze sloot even haar ogen, fronste haar voorhoofd en knikte. 'Zeker.' kraste ze zachtjes. Bill boog naar voren, steunde met zijn ellebogen op haar bed. 'Oké, Barbs is behoorlijk raar en geschift. Daarom vind ik het juist zo raar dat ze aan een gek geraakt is die een psycho zoals zij aan een wapen geholpen heeft. Een geweer dan nog.' zei hij zuchtend. ik aaide Laura voorzichtig over haar wang, ze glimlachte en draaide haar hoofd lichtjes zodat ze een kusje kon drukken op mijn vingers. 'Wist je dat het ging komen?' vroeg ik zacht toen Bill opgestaan was en "ik ga even om chocomelk voor mij en TOm." had gemurmeld. Laura en ik waren even alleen, en dat kon ik wel appreciëren. Laura glimlachte maar knikte, ze wist waar ik het over had. 'Waarom boog je dan naar mij?' vroeg ik even verbaast. 'Barbs wou jou raken Tom, niet mij. ik wou een kans om haar te pesten niet voorbij laten gaan..' zei ze zachtjes. ik schudde mijn hoofd, ik vond het niet leuk. 'Jij doet er misschien licht over dat je schild speelt, maar jij bent niet kogelproof, lieverdje.' mompelde ik zacht. Ze glimlachte en keek naar haar schouder. 'Bewezen.' lachte ze. 'Je moet geen schild meer spelen voor mij.' zei ik streng. Ze hield haar hoofd schuin en lachte alleen maar... ik werd er bijna gek van. Iemand zou haar eens wakker moeten schudden, maar ik durfde niet, ze was nu zo breekbaar...zo klein zoals ze hier lag in haar bedje...