219~

Tom PoV
'Wacht!' riep ik naar de agenten, ze keken verbaast om. Georg en ik keken naar Laura, maar ze sliep alweer. ik wreef zachtjes het haar uit haar gezicht. 'Ze zei wie ze zag.' zei ik zacht. De agenten keken geïnteresseerd van Laura naar mij. Ze wachtten tot ik verder ging. 'Barbara..Noberis.' zei ik zacht. 'Volgens Laura was het Barbara Noberis.' zei ik weer. De agenten keken elkaar aan, de ene haalde een boekje uit om het op te schrijven. 'En wat zou haar motief zijn, als ze dan toch de schutter is volgens u?' vroeg de agent, maar hij leek niet meteen overtuigt te zijn. 'Barbera is mijn ex-vriendin. Mijn vaste vriendin voor Laura en ik samen waren. We gingen uit elkaar, maar Barbara vond dat het door Laura kwam. Toen waren Laura en ik nog niet samen, maar toch dacht zij er toen over, omdat Laura en ik op dat moment terug Closer werden.' zei ik. De agent fronste zijn voorhoofd en zuchtte. 'Ik vrees dat zo'n motief niet helemaal zal aanvaart worden.' mompelde hij zacht. 'En waarom niet?!' vroeg ik luider dan de bedoeling was. 'De "verdediging" zou dat gemakkelijk kunnen afdoen als rivaliteit tussen juffrouw Schuldz en Juffrouw Noberis.' zei de agent. 'Men zal insinueren dat Juffrouw Schuldz de schutter niet gezien heeft, maar een voormalig rivale in diskrediet zou brengen.' zei de andere agent, ter "verduidelijking". Waarom spraken ze niet in gewone taal, in plaats van allerlei moeilijke woorden te gebruiken. Om slim te lijken, juist ja. 'Hoe denkt u erover?' vroeg de andere. 'Wel, Barbara kwam vanaf het begin niet overeen met Laura. ze is nogal een jaloers type.' zei Georg in mijn plaats. Ik knikte; Het was natuurlijk wel waar. 'Dus, met andere woorden, de juffrouwen hadden snel een meningsverschil?' Georg knikte. 'U kent juffrouw Noberis, Meneer Kaulitz. Denkt u dat ze in staat zou zijn om iemand neer te schieten, Juffrouw Schuldz of u?' vroeg de agent, dit keer naar mij kijkend, zodat ik zou antwoorden. 'Ik weet het niet. ALs ze boos is kan ze best agressief en nogal Loco uit de hoek komen.' zei ik zacht. Ik herinnerde me het moment met de schoenen... niet dat ik het zou vertellen. 'Dit was alles, gelieven ons iets te laten weten als we juffrouw Schudz kunnen verhoren.' zei de agent voor ze wegliepen.