|1|

‘wordt wakker’ vaag in de verte hoor ik een stem. ‘wordt wakker, ze komen’ wie komen er?
Waarom moet ik wakker worden, ik slaap niet eens. Er wordt ruw aan mijn schouders geschud. ‘sta op’ ik open mijn ogen en knipper gelijk tegen het felle licht. ‘eindelijk, er is geen tijd om het uit te leggen, volg me’ de man die voor me staat trekt me omhoog en we beginnen met rennen. Waar ben ik? De lucht was donker grijs, de wind voelde koud aan. Ik kon mijn lichaam niet controleren. De koud die ik voelde was niet normaal meer. ‘ik kan niet meer’ klappertandend zakt mijn linker voet weg. ‘ik bescherm je’ ik wordt tegen een warme bron getrokken voordat het zwart wordt.

‘je hoeft niet bang te zijn’ ik doe mijn ogen langzaam open. Het voelt net alsof iemand me voor dagen in slaap had gehouden. Ik duw mijn hand tegen mijn keel en doe mijn mond open. Tot mijn verbazing komt er niet uit mijn mond en kijk ik naar de grond. De man die me eerder wakker had gemaakt en mee had genomen gaat naast me zitten. ‘je hoeft niet bang te zijn, je bent hier veilig’ onschuldig kijk ik op naar de man. Hij heeft kleren aan die een priester aan zou hebben.
Dit is de kerk van hoop’ voor hij verder kan kijk ik naar mijn eigen kleren. Het shirt en broek die in aan hebben zien er versleten uit. Zo snel ik kon zien was mijn haar vies, maar donker bruin, verder had ik geen idee hoe ik eruit zag. ‘wat is jou naam?’ ik kijk naar de man en haal dan mijn schouders op. ‘weet je het niet?’ ik schud mijn hoofd. Mijn stem is weg, en ik weet niet wie ik ben. Ik spits mijn oren en kijk dan naar de deur. Ik sta snel op en open de deur. De kier vertoont veel licht. Als ik er aangewent ben zie ik een jongen en een andere priester zitten. De priester plukt een bloem en praat met de jongen. Iets in me zegt dat er iets fout gaat gebeuren.
‘jij zal nooit weten hoe het voelt om zoals mij te leven! Jij zal nooit weten waarom ik zo ben! En jij zal vooral nooit weten hoe het is aan de andere kant van het licht!’ de priester wordt van de grond geduwd door de jongen. Snel volgen er meer priesters en wordt hij tegen de grond aan geduwd. Hij wordt verdooft. Ik kniel bij hem neer en bekijk zijn gezicht goed. Ik frons even. Er wordt een hand op mijn schouder gelegd. De priester die de jongen had aangevallen trekt me bij de jongen weg. ‘dus je bent wakker?’ ik knik maar blijf naar de jongen kijken. De jongen interesseerde me.