Part 3

Oke, ik had het mis. Deze school is een hel! Nouja, niet de school, de directrice. Miss Prumm. Pruim als het aan mij ligt. 'En jullie denken zeker dat jullie het zeker makkelijk gaan krijgen! Well, keep on dreaming! En kauwgom is verboden in de klas miss Lore.' streng kijkt ze naar een meisje die helemaal verstijfd. 'Ja, meissie, deze school is streng. Dus als ik je ook maar ergens van betrap dat niet in deze school kan, dan vlieg je eruit. Haar stem hoge stemmetje galmt door het lokaal. Ze maakt me echt bang. 'Maar...' begint ze geniepig. 'jullie jaar is nog niet begonnen. Eerst moeten jullie nog auditie doen. Ja, jullie dachten zeker, we zitten er al in. Nou, ha! Mooi niet!' ze kijkt iedereen een voor een aan. Bij mij blijft ze haken. Ze loopt met wiegende stapjes naar me toe. 'Jij.' ze wijst naar me met haar perfect gelakte wijsvinger. 'Demi McStars, ga staan.' Pardon? Nu krijg ik dus de neiging om te blaffen. Maar ik doe braaf wat ze zegt. Ze bekijkt me van top tot teen. 'Die kleding...' ze kijkt met afschuw naar mijn jeans vol scheuren, mijn schouder-shirtje en afgetrapte all-stars. 'Jij doet geen klassieke muziek.' Ik hoor een bepaalde toon in haar stem die me aan een belediging doen denken. Ik schud mijn hoofd. Klassiek doet me niets. Het laat me alleen slapen. Ze draai om, zo dat haar hoge knoet mijn gezicht bijna raakt. Dan loopt ze terug naar de voorkant van het lokaal. 'We hebben ooit een paar pogingen gedaan om een niet-klassieke leerling aan te nemen. Geen één is geslaagd.' ze draai zich weer om naar mij en kijkt met gemene ogen. 'So the Chance you survive? None.' Ik begin sarcastisch te lachen. Fel kijkt ze me aan. 'Is er iets grappig, miss McStars?' Ik haal diep adem. De klas staart me aan. He, ik heb soms van die buien dat ik uit het niets lach. Maar dit was gewoon grappig. 'Dan waren die leerlingen zwak.' zeg ik rustig. 'Leer me kennen, ik blaas je van je stoel met maar één noot.' beledigt loopt ze weer naar mij toe. Op een meter afstand blijft ze staan. 'We zullen het wel zien bij je auditie.' Ik pak mijn tas en loop langs haar heen. 'Zie je daar.' ik open de deur en I feel good! Dit had ik thuis nooit kunnen doen. Het voelt zo goed! Wacht maar, mevrouw Pruim, leer me kennen, ik word geen brave student met klassieke muziek. Niet lang nadat ik het lokaal uit ben gaat de deur opnieuw open en lopen de andere leerlingen eruit. Eh, correctie, toekomstige leerlingen. Een stuk of honderd kwamen zover voor een auditie, en maar slechts dertig kunnen op de school komen. Je kan het vergelijken met Idols of Xfactor. Ik loop met de stroom mee en kom bij de auditie kamer. 'Nummer 100!' roept een stem door een microfoon. Hij lijkt me niet al te aardig. Of vrolijk. Ik kijk verder. Ik kijk op mijn sticker. 03. Nou, dan kan ik nog wel even wachten. Ik zucht en ga tegen de muur zitten. 'Goede actie tegen Prumm.' zegt een meisje opeens. Ze gaat naast me zitten. 'Dankje.' zeg ik gewaardeerd. 'Ze werk nogal rood toen je wegliep. Van woede?' Ik glimlach. 'Zou heel goed kunnen. Ik ben Demi.' ik steek mijn hand uit naar het meisje. 'Charissa.' ze glimlacht lief. Dan struikelt er iemand over mijn voeten. 'GodDamnit!!' schreeuwt hij. Van schrik trek ik mijn benen in. Woest kijkt de jongen me aan. Maar zijn woede verdwijnt als sneeuw voor de zon. 'Demi.'