Untill I found you ||078|| Amynthas

Tom kijkt me met betraande ogen aan en wrijft met zijn vingers over de ketting. ‘Het spijt me heel erg’ fluistert hij en ik zucht even diep. Ik weet niet wat ik moet doen en ook niet precies waarom ik hier heengelopen ben maar iets zegt me dat Tom er echt spijt van heeft en dat ik hem een tweede kans moet geven maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. ‘Hoeveel hou je van me?’ vraag ik en hij kijkt me nu recht in mijn ogen aan en de drang om weg te kijken is groot maar ik houd mijn ogen strak in zijn ogen gericht. ‘Heel veel, je bent het eerste meisje waar ik verliefd op werd, waar ik alles mee wil doen, oud mee wil worden, over een paar jaar trouwen en een gezinnetje krijgen’ zegt hij en pakt mijn hand vast en drukt zijn lippen er even tegenaan. ‘Amynthas, ik wil dat jij mevrouw Kaulitz word en niemand anders’ Ik voel een traan op mijn hand kapot spatten en voorzichtig wring ik mijn hand uit de zijne en sla die om zijn nek en druk hem dichter tegen me aan. ‘Ik kan het je nog niet vergeven Tom maar ik zie dat het je verschrikkelijk erg spijt. Misschien moeten we elkaar even wat ruimte geven’ zeg ik en zie Tom op zijn lip bijten en met tegenzin knikt hij. ‘Maak je het uit met me?’ Zijn stem klinkt nog gebrokener dan net. Ik schud mijn hoofd en een kleine glimlach neemt zijn gezicht over en zacht drukt hij zijn lippen tegen mijn voorhoofd. ‘Ik zal bewijzen dat ik echt van je houd en ik zal die fout nooit meer maken’ zijn woorden doen me warm worden van binnen en glimlachend geef ik hem een knuffel. Misschien kunnen we het toch nog opnieuw proberen maar hij moet eerst mijn vertrouwen terugwinnen voor ik hem een nieuwe kans kan gaan geven.