This should be a prologue.

'Name please.' vraagt de vrouw bij het gemeentehuis. Ze doet niet eens de moeite om me aan te kijken. Pfuu...
'Demi McStars.' antwoord ik terwijl ik met een touwtje van mijn vest speel. De vrouw typt wat met een nors gezicht. Tja, ik zou ook niet blij zijn als ik mijn hele carrière achter een slome computer moet doorbrengen.
'And age please.' vraagt ze nors. Ik heb dan ook de neiging om nors terug te praten, maar zo ben ik nou eenmaal niet.
'Seventeen.' antwoord ik daarom met een glimlach. De vrouw typt.
'Date of birth.' vol ongeloof staar ik haar aan. Kan het nog onbeleefder?
Achter mij hoor ik een vrouw gniffelen. Misschien vanwege mijn domme blik?
'Born at the seventeenth of june, 1994.' doe ik de vrouw's boring stem na. Eindelijk kijkt ze me aan. Ik grijns breed.
'Do you have a problem with my voice, younglady?'
Ik schud nietwetend mijn hoofd, maar ik weet heel goed waar ze het over heeft. Ze rolt arogant met haar ogen en gaat verder met vragen als: adres, postcode, naam van ouders blablabla. Dus uiteindelijk, na letterlijk een uur, krijg ik mijn paspoort. En net als ik weg wil gaan vraagt de vrouw me naar de reden dat ik een paspoort wil. 'I'm going to move to New York.' zeg ik. Ik heb een nogal brits accent. Want, ja, ik kom uit Londen.
'Why?' vraagt de vrouw nieuwsgierig. Ieh, wat vind ik zulke mensen vervelend. Maar ik antwoord braaf. Het is namelijk onbeleefd om een vraag niet te antwoorden.
'One word: Julliard.' Ik glimlach liefjes en haast me dan het gemeentehuis uit. Ik ga morgen weg en heb nog niets ingepakt!