Waarom

Ik sta in de badkamer mijn spulletjes op te doen voordat ik naar school ga. Heb een hele nacht niet geslapen, vreselijk. Ik dacht uiteindelijk dat ik in slaap zal vallen, dus heb ik drie glazen cola achterovergeslagen en een chocolade reep, daarna was ik misselijk en kon ik al heel snel niet meer slapen.
Op mijn weg naar school viel ik ook een keer bijna om. Maar toen ik eenmaal op school was viel het allemaal nog wel mee. Ik zat in de les bij geschiedenis, dat ik nooit interessant heb gevonden. En dan begin je je te vervelen, ja, wat ga je doen? Doedelen dan maar ( figuurtjes maken in je schrift of op kladblaadjes. Ik tekende wat in mijn schrift ik dacht dat niemand op mij lette dus ging ik gewoon door. De les duurde langer en langer, ik dacht dat er geen eind aan kwam. En toen ik weer naar mijn tekening keek leek het wel of het tot leven kwam. De jurk van de vrouw die ik getekend had, kwam met slierten uit het papier. Ik liet mijn potlood vallen en keek verschrikt naar de tekening. De vrouw op het papier bewoog en liep naar een tafel waar ze vervolgend een blaadje van af haalde en verscheurde. Daar na zag ik een hele verdrietig smilie. Die dichterbij en recht in mijn gezicht vloog.
Ik opende mijn ogen.

Ik heb weer gedroomd...in de les.'heey Zoë, we krijgen de toetsen terug' hoorde ik de jongen achter mij schreeuwen. 'heb jij een goed cijfer?''Wat dacht je? Ik heb een 10!'En joelend sprong hij op de tafels.'Pas op , straks ziet de docent het' zei ik en op dat moment kwam ze eraan. 'Wat is hier aan de hand! ben je helemaal betoeterd!' riep ze en ze zag er heel kwaad uit.'Mevrouw dit is mijn eerste tien van mijn leven, laat me alsjeblieft blij zijn'.'Ga onmiddellijk zitten en geef die tien maar aan mij'.Op dat moment wist ik dat ik weer moest ingrijpen, met een kleine hapering door mijn lichaam pakte ik mijn blaadje en duwde het in de handen van de docent, die het zonder naar te kijken verscheurde.
'Tanks Zoë' fluisterde hij mij aan het einde van de les in mijn oor. Ik wist niet wat ik ervan moest vinden, maar die brug ben ik over gegaan en ik weet dat ik zal moeten vechten tegen de toekomst.