19.Elina

Dublin

Ik keek naar Sean. Hij zat bij het bed van Gaby. De tranen lopen over zijn wangen. We waren tegelijk met Susanne en Louis naar het ziekenhuis gegaan.Maar in het ziekenhuis waren onze wegen gescheiden. Toen we de kamer in liepen zagen we Gaby in het bed liggen. Ik had Seans had gepakt en we waren naar het bed toe gelopen. En nu kon ik alleen maar naar Sean kijk die daar zat te huilen. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. “Het komt” fluisterde ik in zijn oor. Ik kijk naar Gaby, maar draai me gelijk weer om naar het raam.. “Sean, kom ik heb gelezen dat iemand die in Coma licht alles hoort” zeg ik zelf verzekerd, “zeg wat tegen haar”. Ik hoor Sean opstaan en ik draai me om. Sean kijk me smekend aan. Ik pak een van de stoelen die naast het raam staan en zet die bij het hoofdeinde van het ziekenhuisbed. Sean gaat op de stoel zitten kijk naar. “Wil je dat ik weg ga?” vraag ik zacht. Sean knikt. Als ik de kamer uitloop hoor ik Sean tegen Gaby praten. In de deur opening draai ik me nog even om. “Wil je dat ik blij wachten?” vraag ik nog. Sean schud zijn hoofd, wat ik op vat als een nee. Ik loop in gedachten verzonken door de gangen van het ziekenhuis.

“Elina nu ben ik het zat” roept mijn moeder op de gang. Ik sta al bijna een uur in de badkamer. Mijn moeder was al een paar keer langs gelopen en had gezegd dat ik de deur open moest doen. Ik kijk in de spiegel. ‘make-up,haar kleding’ loop ik in het lijst je in mijn hoofd af. Ik kijk tevreden in de spiegel. Alles klopt, dit ging de best avond ever worden. Ik opende de deur van de badkamer en daar stond ze dan. Mijn moeder . Ze keek me boos aan. “Waarom duurde het zo lang?” vroeg ze bits. “Ik moest gewoon even mijn make-up doen en zo” zei ik terug. “Nou ik begrijp niet waarom je het nog steeds probeert, je ziet er gewoon nooit goed uit” zei ze en keek minachtend naar me. Voor ik wat kon zeggen ging de bel. Ik rende naar de deur en deed hem open. Op de stoep stond hij dan eindelijk. Mijn droom jongen. Dit was onze eerst date. “He” zei ik zacht. “He Elina, ga je mee” vroeg Steven. Ik pakte mijn jas en liep naar buiten. We liepen naar StarSuc. De meest voor de hand liggen de club hier in het dorp. De hele weg was het stil. Toen we de club binnen liepen werd het helemaal stil. Iedereen keek naar ons. “He, Steven leuk meisje” zei een van de Jongens die dicht bij de deur stond spottend. “Is ze niet wat jong” zei een ander. Steven pakte mijn had. Zijn hand was warm en zacht. “Kom” zei hij zacht in mijn oor. We liepen naar de bar. “Een cola en een Bier graag” zei Steven tegen de jongen die achter de bar stond. We kregen gelijk waar steven om had gevraag. Na een hele avond dansen en Drink gebeurde het. Steven was dronken en kreeg ruzie met een anderen jongen. Eerst waren het een paar felle woorden maar al snel begonnen de jongens te vecht. Al snel bleek steven aan de zwakke kant te raken maar de jongen zetten door. Hij bleef Steven maar slaan en schoppen. Na een paar minuten schreeuwde ik dat ze op moesten houden maar de jongens lachte me uit. Maar na een paar minuten lachte de jongens niet meer. Steven lag bewusteloos op de grond van het club. De meeste jongens liepen naar buiten. Ze lieten Steven daar gewoon liggen. Ik stond op en liep naar hem toe. Steven zag er slecht uit. Zijn neus had gebloed en stond scheef. Ik gaf hem een klap in zijn gezicht maar er gebeurde niets. “Mag ik een glas water?” riep ik naar de jongen achter de bar. Een minuut later gooide ik het glas in het gezicht van Steven. Weer gebeurde er niet. En nu begon ik in paniek te raken. Ik schreeuwde naar de jongens achter de bar. 10 minuten kwamen we 2 broeders de club binnen gelopen. Ze legde steven op een brancard en Reden in een noodvaart naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis bleek dat steven in coma was geslagen en dat hij een grote hersenbeschadiging had opgelopen. Dus was het wachten tot hij uit coma zou ontwaken. Uiteindelijk is dat nooit gebeurt en is steven een week na de vechtpartij overleden……….

Met een schok werd ik uit mijn gedachten gehaald toen ik tegen een broeder op liep. “Gaat het een beetje meisje” vroeg de broeder vriendelijk. Ik knikte en liep verder door de gangen. Toen ik eindelijk buiten hield ik zo snel mogelijk een taxi aan. Ik wilde zo snel mogelijk naar huis.

---

i hope jou like it.
het was best moeilijk om te schrijven over iemand die in coma ligt, dus ik dat jullie het niet heeel slecht vinden.
xoxo(K)