Chapter 1.2: Time of our lives

Ik zal me hem voor altijd herinneren. Hij was mijn enigste vriend ooit. En ik zou het nog meer dan drie jaar zonder hem moeten stellen, verhuizen naar een vreemd land.
Er bestond geen twijfel over dat ik mijn praktijken zou hervatten, al zou dat niet makkelijk zijn. Daarbij had ik even genoeg van de misdaad. Na de confrontatie met Moriarty en het effect dat deze op mijn leven heeft gehad, had ik echt behoefte aan rust en eenzaamheid.

Het was moeilijk om afscheid te nemen. Vooral van John die ik nog enkele dagen na mijn zogezegde dood in de gaten heb gehouden.
Zijn laatste uitspraken tegenover mij en zijn gedragingen van de afgelopen dagen deden me vermoedden dat de ex- oorlog dokter diepere gevoelens voor me koesterde dan ik of misschien hijzelf ooit had vermoed.
John was de enige die het zolang met me had uitgehouden, de enige die mijn gezelschap op prijs leek te stellen.
Hij was het enigste dat ik zou missen als ik het land verliet. Ik zou mijn dierbare vriend nooit vergeten.
Het is moeilijk om weg te lopen van de beste tijd van mijn leven, maar ik moet verder. Zonder achterom te kijken stap ik het vliegtuig op naar Australië.
Ik moet weg. Dat is de enige manier om hem veilig te houden voor Moriarty's volgelingen.