Hoofdstuk 11

Lizzy’s pov

Pijnlijke stralen zonlicht baanden zich een weg door mijn oogleden naar mijn hoofd. Ik had een kater en nog geen kleintje. Het was blijkbaar al ochtend wat betekende ik zometeen naar de training moest. Maar ik had geen zin om op te staan , ik lag net zo goed. Jez moest me waarschijnlijk in bed hebben gelegd gisteren, want ik kon met niet herinneren dat ik er zelf in was gekropen. Ik opende voorzichtig mijn ogen. Ik lag op iemand en toen ik keek wie het was schrok ik zo hard dat ik in een reflex wegrolde en uit het bed tuimelde. Ik kwam met mijn hoofd tegen het nachtkastje, nu stond mijn hoofd echt ontploffen. Door al het kabaal was Cato ook wakker geworden. “goed geslapen?”vroeg hij met een grijns. Grr, ik was in een te slecht humeur voor zijn attitude, ik stond recht, duwde hem de kamer uit en deed de deur achter hem op slot. Daarna liep ik naar het venster en deed de gordijnen dicht, dat was al veel beter maar nu zag ik wel geen steek. Ik liep naar de kast een pakte er op de tast een paar kledingstukken uit. Toen ik de badkamer voor de spiegel stond zag ik hoe verschrikkelijk ik eruitzag, opgezwollen ogen, haar in de war, make-up uitgelopen… dit moest ik maar eens fiksen, ik waste eerst alle make-up van m’n gezicht en stapte toen ik de douche. Toen ik helemaal klaar was zag ik er weer menselijk. Ik zette mijn zonnebril nog op, licht stond gelijk aan pijn met deze kater, en liep toen naar de eetkamer. Iedereen was er al en tot mijn opluchtig zag Jez er net zo uit als ik. Er was nog maar één plaats aan de tafel vrij alleen stond er daar een bord met spek en worstjes en vanalle andere vette voedingsmiddelen. Jack zag me met afschuw naar het bord kijken en zei:”Cato heeft het gekozen voor jouw, hij is van mening dat je wat zou moeten bijkomen en ik vind dat hij gelijk heeft.” Nu richtte ik mijn blik op Cato. “je moet echt nog wat extra’s opslagen voor de spelen”zei hij streng. Ik had het gisteren al tegen Jez gezegd en ik dacht het nu ook, denkt hij nu echt dat hem commanderen. “wat jullie ook denken, ik eet dat niet op” zei ik koppig terwijl ik aan tafel ging zitten en het bord wegschoof. “ik zie toch net “ begon Cato maar ik onderbrak hem “kan het volume iets zachter”klaagde ik , mijn hoofd stond al op barsten zonder zijn gezaag. “dan had je het gisteren maar niet zo bont moeten maken” zeiden Jack en Cato in koor. Wat was hun probleem, ze weten zeker niet wat plezier betekent. “whatever”zei ik, ik had echt gee zin in een preek dus ik pakte een stuk fruit en ging richting de trainingsruimte. Toen ik daar kwam was er nog niemand te zien. Of toch wel ik hoorde gerichtsel in het klimrek. Het kleine meisje van district 11 kwam kundig naar beneden geklommen. Ik liep dus maar richting het klimrek. “ook vroeg hier wakker?” vroeg ik aan het meisje. “ja” zei ze met een lachje” ik heet rue” “lizzy” antwoorde ik “ waarom draag je een zonnebril?” vroeg ze verbaasd. “zware nacht” zei ik met een grijns en zette toen mijn zonnebril af. Was nog wat aan het praten met Rue toen Cato de trainingsruimte kwam binnengelopen samen met Marvel en Glimmer. “Lizzy” riep hij terwijl hij me wenkte. Ik rolde met m’n ogen en wende me weer tot Rue “ ik ga maar eens voor hij weer begint te zagen” zei ik met een grijns “ ja, ik zie je nog wel eens” zei ze ook met een grijns. Ik liep naar Cato, Marvel en Glimmer die ondertussen al druk een strategie aan het bespreken waren. Niet veel later kwamen ook de andere tributen binnen, ik wuifde naar Katniss en Peeta die weer bij elkaar stonden. Toen ook de spelmakers er waren begon de training ,net als gisteren moesten we in duo’s werken. De hele dag moest ik Cato’s attitude weer slikken tot het middag was en ik bij Katniss en Peeta kon gaan zitten. We hadden het tijdens de lunch over Haymitch, hun mentor, die blijkbaar de helft van de tijd dronken was. En lachtten luid om aan de beroeps te laten dat we het veel meer naar onze zin hadden dan hun. In de namiddag gingen we naar het onderwerp “vechtsporten”. Oké hier moest ik goed opletten of ik nog wat nieuwe stoten kon leren voor als ik het in de arena zonder wapen zou moeten redden. Ik keek goed hoe de trainer het voordeed aangezien ik het zelf niet kon doen zonder mezelf te verraden aan de andere tributen. Ik deed dus maar of ik er niets van kon.”nee, Lizzy, je doet het verkeerd!” zei Cato geïrriteerd terwijl hij achter me kwam staan en mijn armen deed zoals het eigenlijk moet. Mijn humeur was er niet op gebeterd sinds vanmorgen en nu had ik er echt genoeg van ik rukte me los uit zijn greep en deed snel één van mijn kung fu bewegingen waardoor Cato nu op de grond lag. Hij stond snel weer op en ik wou hem voor de tweede keer op de grond gooien maar deze keer had hij da voorzien. Hij gebruikte mijn stoot tegen mij waardoor ik nu op de grond lag. Cato zat bovenop me en hield mijn polsen tegen de grond gedrukt. “je kunt dus toch iets.” Zei hij verbaasd en ook een beetje kwaad. Ik spartelde met mijn benen om hem van me af te krijgen maar dat mislukte. Ik was te ver gegaan dit zou mijn hele plan kunnen doen mislukken. “nee, gewoon beginnersgeluk.” Zei ik in een poging hem ervan te overtuigen dat ik echt niet goed was in gevechtssporten. Ik zag dat hij twijfelde, misschien zou mijn plan toch nog lukken. Hij ging van me af en trok me terug recht. Daarna probeerde hij me nog eens uit te leggen hoe ik die bepaalde stoot moest doen. Ik deed weer of ik er niets van kon en zo ging het de rest van de dag tot we ’s avonds naar boven mochten om te eten en te slapen. Toen ik in bed lag dacht ik aan morgen. ’s Morgens zouden we nog mogen trainen, ’s middags kregen we onze score en ’s avonds het interview. Ik was bestwel zenuwachtig, ik zou de spelmaker alles laten zien wat ik kon en een zo hoog mogelijke score krijgen. De anderen zouden dan wel weten dat ik een waardige tegenstander was maar ze verwachtten waarschijnlijk toch wel dat ik bij de beroeps zou horen. Bovendien zou ik mijn sponsers goed kunnen gebruiken. Ik vroeg me af wat voor outfit Jez zou kiezen voor het interview. En terwijl ik fantaseerde over prachtige kleedjes en schoenen viel ik in slaap.