Untill I found you ||065|| Tom

Tom

Ik kreun. Waarom doet ze mij dit aan? 'Amynthas,' mompel ik. Ze kijkt even grijnzend op en laat haar hand op mij kruis liggen. 'Waarom doe je mij dit aan?' Ze buigt voorover en drukt een kus op mijn lippen. 'Omdat ik van je houd, mijn liefste Tom.'
Ze drukt haar lippen weer stevig op die van mij en laat haar handen over mijn kruis glijden. 'Denk je...' Amynthas verplaatst haar hand waardoor ik midden in mijn zin moet kreunen. 'dat het verstandig is om dit te doen?'
'Maar mijn beste Tom, dat weet ik wel zeker!' Ze stroopt mijn shirt een stukje op en drukt een kus op mijn buik. Ik voel mijn spieren samenspannen over haar aanrakingen. Een kreun verlaat mijn mond.

Op de deur wordt hard gebonkt. 'Tom! Amynthas! Wat voor pizza willen jullie?' Amynthas gaat van me af en gaat naast me zitten. Ik doe snel mijn shirt goed voor de deur open gaat. Georg stapt binnen. 'Wat voor pizza willen jullie?' vraagt hij nu op een normale toon. Ik kijk Amynthas even aan. 'Wil je een proscuito?' Ze knikt en pakt mijn arm stevig vast. Ze verstopt haar gezicht in mijn schouder. Ik glimlach en leg mijn arm om haar heen.
'Een bolognese en een proscuito dus.' Georg knikt en glimlach. Voor hij de deur achter zich dicht doet, draait hij zich nog even om. 'Owja, en doe veilig. Ik denk niet dat David zit te wachten op mini-Tommies of mini-Amynthasjes.' Grijnzend schud ik mijn hoofd. Die jongen is gek, volkomen gestoord gewoon.
Zodra we Georg de trap af horen lopen, draait Amynthas zich weer om naar mij. Grijnzend kijkt ze me aan. Ze drukt een kus op mijn lippen en duwt me weer achterover. 'Zo, waar waren we gebleven?' grijnst ze en laat haar hand weer over mijn kruis glijden.