Untill I found you ||059|| Tom

Tom

David zucht diep. 'Kom op Tom, doe nog even je best. Hoe eerder dit lukt, hoe eerder we weer naar huis kunnen.' Ik zucht en knik. Ik doe echt mijn best, maar het lukt niet. Ik heb Amynthas naar buiten zien gaan en sindsdien lukt het niet meer. Zou er iets op doen? Zou ze het niet leuk vinden? Nee, dat zou ik best snappen. Het is alleen maar kijken hoe een paar jongens muziek maken. Zou ze mee willen vanavond? Misschien kan ik naar haar baas toe. Misschien kan ik regelen dat ze een avondje vrij krijgt. Met haar arm in het gips lijkt het me toch niet handig om te gaan werken. Ja, als we klaar zijn ga ik het gewoon vragen. Niet geschoten altijd mis, toch?
'Oké Tom. De laatste keer.' Ik heb geen idee welk lied ik net gespeeld heb. Ik zat er totaal niet bij met mijn hoofd. Amynthas komt samen met Bill teruggelopen. Ze glimlacht naar me en werpt me een handkusje toe. Een brede glimlach verschijnt op mijn gezicht. Deze keer moet het lukken, voor Amynthas. Dan kan ik weer lekker bij haar zitten en met haar knuffelen.

Deze keer speel ik bijna alles goed. David kijkt me tevreden aan. 'Oké, goed Tom. Je bent klaar.' Ik weet niet hoe snel ik de opname ruimte uit moet zijn. Gelijk loop ik naar Amynthas toe en druk een kus op haar slaap. David heeft er nog niks van gezegd. Waarschijnlijk denkt hij dat het maar voor even is. Voor een weekje en dan is het weer over. Maar dat is het niet. Niet deze keer. Ik heb het gevoel dat ik van Amynthas houd. Dat ze mijn wereld en mijn zuurstof is.
Ik ga naast Amynthas op de bank zitten en pak haar hand vast. Gustav is nou bezig met opnemen. Georg en Bill spelen samen een of ander spel. Amynthas en ik hebben nu even rust. Eventjes tijd voor elkaar.
Ik trek haar op mijn schoot en druk een kus op mijn lippen. Ik zou willen dat ze mee kan vanavond.