Alex

De angst en de adrenaline gierden door mijn lichaam. Eindelijk voelde ik het koude water mijn lichaam raken en ik voelde weer beweging in Paul. Met zijn ene arm nog om mij heen begon hij te zwemmen. Het durde maar enkele seconde voor hij me boven water sjorde en ik weet kon ademen. Meteen begon ik hevig te hoesten en ik hoorde Pauls lach naast mijn oor. Toen het hoesten voorbij was keek ik hem kwaad aan. "Ik haat jou." Mijn woorden kwamen er giftiger uit dat ik had gepland, maar dat boeide me op dat moment even helemaal niet. "Dan kan je wel zelf naar het strand zwemmen of niet?" Na deze woorden duwde hij me grijnzend een eindje bij hem vandaan. "Nee, nee, nee, nee." Ik klampte me weer aan hem vast. "Maar je zei net dat je me haat." Een geïrriteerde grom kwam uit mijn keel. "Best, ik hou van je. Kunnen we nu naar de kant? ALSJEBLIEFT!" Lachend draaide Paul zich om en ik klemde me vast aan zijn rug. 2 seconden later begon hij te zwemmen en het duurde gelukkig niet lang voor hij op kon staan. Meteen liet ik hem los, waardoor ik achterover in het ijskoude water viel. Toen ik weer boven kwam zag ik dat Paul verbaasd naar me keek. Ik stond op en liep moeizaam naar Sam, die een eindje verderop op het strand stond. Kippenvel stond op mijn hele lichaam door de kou en kwaad siste ik: "Aangezien ik het nu veilig kan zeggen...Ik haat jou." Zijn lach galmde over het hele strand en ik keek giftig achterom. Mijn voet bleef ergens achter haken en voor ik het goed en wel doorhad lag ik weer languit in het water. Bijna meteen duwde ik me op handen en knieën omhoog en hoestte een lading water uit. Twee warme armen klemden zich rond mijn middel en hesen me zo weer op mijn voeten. Meteen nadat de armen verdwenen, werd er iets droogs en warms om mijn schouders gelegd. Ik greep het meteen vast om het dichter om me heen te trekken en kwam er zo achter dat het een grote handdoek was. Een warme hand werd op mijn rug gelegd en ik werd het water uit geduwd.