217~

Tom PoV
Het leek een eeuwigheid te duren voor ik weer bij laura mocht, ze hadden zonder probleem de kogel kunnen verwijderen, en ze had veel geluk gehad. Normaal zou ze geen complicaties hebben, buiten dat ze een weekje met de dokters moest doorbrengen. dat zou ze waarschijnlijk niet erg leuk vinden. ik hoopte maar dat ze snel wakker werd. het had erop geleken dat ze me nog iets wou zeggen, vlak voor ze de ambulance in ging, maar ik had haar niet begrepen, en daarna was ze KO. Ik zat al meer dan een uur aan haar bed; ik hield haar hand vast, maar die leek kouder dan normaal.
ze was bleek doordat ze veel bloed verloren had, ook al had ze een paar transfusies gekregen. Er hing nog altijd een zak bloed naast haar, en een of andere witte vloeistof.
We mochten niet met erg veel binnen, daarom wisselden Georg, Bill en Gustav elkaar af. Ik bleef zitten.
tegen de volgende dag had ze nog altijd geen teken van leven gegeven; het maakte me bang, maar de dokters bleven me zeggen dat het normaal was, dat ze nog onder verdoving was, dat haar lichaam zichzelf stil hield om te kunnen genezen. Zodat het sneller zou genezen. Het leek me nog steeds zo onwerkelijk. Wie zou er baat bij hebben dat Laura iets zou gebeuren? WIe zou zo verdorven zijn om iets zo lief als Laura te schieten? Je zou het kunnen vergelijken met levend puppies koken.
Ik kreeg de vraag of ik Laura's familie kon inlichten. Laura's familie? Nicole zou mij levend villen als ik het haar zou vertellen. Hoe deed je zoiets. 'Hoi allemaal, Tom hier. Ik bel even om te zeggen dat Laura in het ziekenhuis licht. Een of andere Psycho heeft haar neergeschoten. Bye bye en nog een prettige dag verder.' Dat zou ik eens moeten proberen. Bill zuchtte en stond op toen Georg erbij kwam zitten. -volgens mij bleven ze niet bij Laura, maar hielden ze eerder de wacht bij mij- 'Ik bel Nicole wel, ik zal het haar proberen uit te leggen. Het is jou schuld niet Tom.' zei hij zacht.Ik knikte. Maar wat als het wel zo was, dat het wel door mij kwam. Als een of andere gestoorde fan op haar geschoten had, omdat die het niet kon verkroppen dat ze in mijn-onze- buurt was, maakte dat het niet mijn schuld?