Untill I found you ||051|| Tom

Tom

Met een zucht leg ik mijn telefoon weg. Ik heb haar de hele dag nog niet gezien en op vanmorgen na ook niet gesproken. Telkens als ik haar bel, krijg ik gelijk haar voicemail.
'Bill, ik ben even weg.'
'Wat ga je doen?'
'Even naar het café.'
'Doe je wel voorzichtig?'
'Altijd,' roep ik hem na voor ik de deur achter me dichtgooi. Ik moet gewoon Amynthas even zien. Ik moet weten waarom ze zo raar doet.
Het is druk als ik bij het café kom. Ik duw iedereen aan de kant en loop zo snel mogelijk naar de bar. Ze staat nu niet achter de bar. Verbaasd kijk ik even rond, maar ik zie haar ook nergens lopen. Ik roep de man die wel achter de bar staat. 'Waar is Amynthas?' De man kijkt me vragend aan. 'Die hoeft vandaag niet te werken.' Ik bedankt hem kort en loop weer weg. Waarom zou ze tegen me zeggen dat ze tot `s avonds laat moet werken, als ze helemaal niet hoeft te werken? We hadden iets leuks kunnen gaan doen vandaag! Samen over het strand of in de bossen wandelen.
Ik stap mijn auto weer in en rijd naar haar huis. Hopelijk is ze thuis.
Ik druk de bel in, een paar keer kort achter elkaar. De deur gaat open en ik kijk recht in de mooie ogen van Amynthas. Verbaasd kijkt ze terug. 'Amynthas!' glimlach ik vrolijk en duw de deur wat verder open zodat ik binnen kan komen. Ik ben blij dat ze thuis is en niet verongelukt of iets.
'Waar zei je eigenlijk dat je moest werken als je helemaal niet moest werken?' Amynthas staart naar de grond en haalt haar schouders op. 'Als je een dagje voor jezelf wou had je dat ook gewoon kunnen zeggen hoor.' Amynthas kijkt me aan en knikt. 'Oké,' fluistert ze zacht. Iets klopt er niet. Ik kijk haar doordringend aan en haal mijn wenkbrauw op. Zou ze iets voor me achter houden? Zou er misschien een andere jongen in de woonkamer zitten? Normaal zou ze me om de hals vliegen als ze me ziet.