Untill I found you ||050|| Amynthas

Met een zucht smijt ik de koelkast deur weer dicht. Lekker dan, geen eten meer in huis. Dat word dus even naar de stad lopen. Gelukkig is het maar tien minuutjes lopen van mijn huis naar de stad. Zuchtend trek ik mijn schoenen aan samen met mijn jas en loop dan de deur uit richting het winkelcentrum. Mijn elleboog doet nog steeds meer maar doordat ik het steeds in een houding heb is het iets minder dan eerst. Nu moet ik Tom even zes weken ontwijken om hem hier nooit achter te laten komen. Hoe ga ik dat ooit voor elkaar krijgen? Niet dus. Als ik in de stad aangekomen ben loop ik snel naar een dichtbijzijnde supermarkt en pak een karretje en loop dan de winkel in. Meteen pak ik een aantal ingredienten om vanavond voor mezelf macaroni te maken. Ook smijt ik er nog een zak chips is en een fles cola. Als ik naar de kassa toe wil lopen zie ik Tom daar met Bill staan. 'Shit' vloek ik in mezelf en snel loop ik verder naar achteren. Gelukkig staan ze bij de kassa waardoor ze bijna af moeten rekenen en Tom me gelukkig niet meer kan zien. Het liefst wil ik zen naam nu keihard roepen en hem knuffelen en zoenen maar dan ziet hij mijn arm dus dat doe ik liever niet. Na vijf minuten zijn Tom en Bill eindelijk aan de beurt en als ze afgerekend hebben lopen ze de winkel uit en opgelucht haal ik adem. Hij heeft me niet gezien, hij heeft me niet gezien blijft er door mijn hoofd herhalen.

Het is inmiddels al avond en met een bord macaroni en een glas cola zit ik op de bank naar een of andere film aan het kijken. Tom heeft me nog een paar keer geprobeerd te bellen maar telkens neem ik niet op. Ik vertel later wel dat me mobiel leeg was ofzo. Het voelt niet goed om zo tegen hem te liegen maar wat moet ik anders? Hij word woest als hij erachter komt wat er echt gebeurd. En het laatste wat ik wil is Tom opzoeken in een cel.