H2

'Waar kom jij vandaan?' vraagt mijn moeder.
'Sorry mam, vergeten te bellen. Je was boodschappen te doen toen ik wegging.'
'Ja, je ligt ook altijd zo lang in bed.'
'Slim opgemerkt, mam. Anyway, ik was dus bij Frida.' Frida is een vriendin van me, voor al ongeveer 6 jaar, ik ga er veel te vaak naartoe, dat denkt mijn moeder in ieder geval, want Frida is ook mijn smoesje om naar Thomas te gaan. Mam weet geen eens dat Thomas bestaat. Best gek, we deelden vroeger veel meer. Wel normaal, natuurlijk. Alsof ik nu nog ooit alles zou vertellen wat ik allemaal met wie uitspookte. Ik moet er niet aan denken. En als ik over Thomas en zijn leeftijd vertelde zou ze me met zo'n moederlijke bezorgde blik aankijken.
Thomas is een leuke jongen, nou ja, hij is dan wel 26, maar toch. Hij heeft een leuk appartement met een groot terras-balkon-ding, en het is aardig luxe ingericht. Hij kan waarschijnlijk goed feesten en is heel sociaal, misschien wel net iets té sociaal. Dat zie je wel op zijn hyvesfoto's. Maar ik ben stapelgek op hem. Da's misschien alleen niet erg handig. En het is uit, dus eigelijk zou ik hem gewoon moeten vergeten, anders blijven we zo aan de gang.
'En, was het leuk bij Frida?'
'Ja hoor. We hebben aan haar nieuwe kamer gewerkt, leuk, met inrichten enzo, weet je wel. Wanneer krijg ik nou eens die andere kamer?'
Ik zou al een half jaar geleden verhuizen naar de zolderkamer, die is heel groot en er wordt toch niks mee gedaan.
'Ik weet niet schat. We kunnen het deze herfstvakantie wel doen?'
'Hmm, is goed.' Ik loop tevreden naar de keuken, pak een glas cola en loop naar mijn kamer. Oh nee, mijn telefoon gaat nou alweer af. Ben ik net thuis.
'Hoi, met Chelsea?' zeg ik, lichtelijk geirriteerd, als ik op mijn scherm lees dat het Kevin is.
'Hoi, met mij.' zegt hij droogjes. Ik voel het al aankomen. 'Luister, ik zat me een beetje te vervelen op de bank en Falko heeft afgezegd, dus zullen we wat afspreken?' Daar heb je het al.
'Ehm, nou ik ga zo slapen, weet je. Ik ben echt dood en doodop. Kom net van Frida.' zeg ik. Hij hoeft ook niet te weten dat ik die ex heb, joh. Hij had wel een vermoeden, omdat Kevin, toen het nog aan was met Thomas, allemaal smsjes van ene Thomas in mijn inbox voorbij zag flitsen toen hij naast me zat en ik naar een ander onboeiend maar grappig smsje zocht om aan Kevin te laten zien. 'Wie is die Thomas?' had hij toen gevraagt. Ik reageerde er vaag op, en verder hadden we er niet meer over gepraat.
'Oh, nou, morgen ben ik ook vrij.' zegt hij opdringerig. 'Ik bel nog wel, anders.' zeg ik.
'Prima. Doei babe!' piep, piep, piep.