Chapter 012

God, was ik nou echt als een gek hier naar toe gerend?
En hoe weet ik eigenlijk dat hier een badkamer is? Deze plek komt me echt heel bekend voor. Maargoed, laat ik eens rondkijken.
Ik snap nog steeds niet waarom ik zo pissed ben. Er is gewoon iets aan haar dat me fascineert. En daarom kan ik niet tegen haar kritiek. Ik laat mezelf tegen de muur aanzakken.
Oh men, hoe kom ik hier in godsnaam? Ik weet nog dat Liam bij me thuiskwam. En vanaf daar weet ik niks meer. Alleen nog dat mijn keel opeens heel droog was. Toen werd alles donker, en ben ik hier terecht gekomen. Ik kijk even om me heen en die badkamer he, echt het knaagt aan me dat ik het niet weet. Het komt me zo bekend voor echt niet normaal.
Ik hoor haar woorden de hele tijd door mijn hoofd spoken:
'Wait WHAT?' 'I mean dude ; i don't even know you, i'm not a fan of One Direction, never was and I don't like you and i'm not a fan of you either'
Ze was dus echt geen fan en ik heb haar nu gekwetst. Ik hoor nog steeds hoe haar adem schokt. Opeens schiet het me te binnen. Het is het huis van Liam! Oh god oh god oh god, ik herinner me opeens alles weer!
Liam is bij me thuis geweest en ik heb hem binnen gelaten en opeens had ik een ander drankje dan mijn seven-up. Zijn vruchtensap! Holy food nee.
Wacht maar ik had dat sap toch zelf ingeschonken? Maar hoe ben ik dan knock-out gegaan? Godsamme, Liam. Ik had hem vertrouwd.
Altijd als ik problemen had ging ik naar hem toe, maar waarom zou hij me hier opsluiten? Wat had ik gedaan? Was het omdat ik solo ben gegaan?
Nee oh nee, ik zit hier in het huis van Liam, zijn oude huis.
Met een meisje dat ik niet ken en ik ben nog maar een half uur wakker en heb nou al ruzie met haar. Ik moet naar haar toe. Ik moet zeggen dat het me spijt.
Voorzichtig doe ik de deur open en loop naar haar toe.