02. -Daphne

Na een veel te lange schooldag ging ik nog iets drinken met Melanie. We konden niet zwijgen over One Direction. Zondag zouden we ze eindelijk zien. Ik werd al zenuwachtig bij de gedachte alleen al. “Zullen we woensdag gaan shoppen? Ik heb dringend kleren nodig voor zondag!” vroeg Melanie. “Ja, is goed. Zullen we dezelfde outfit kopen?” stelde ik voor. “Ja, dat is fantastisch!” Opeens kreeg ik een sms’je. Het was van mijn moeder. ‘Kom snel naar huis, ik heb een verrassing. Mama’ stond er te lezen. “Ik moet naar huis.” Ik gaf Melanie een knuffel en pakte mijn rugzak. “Tot morgen!” riep ik nog voordat ik buiten ging. Na een tiental minuten fietsen was ik thuis. Ik ging naar binnen en zag dat mama een brief aan het lezen was. “Wat was er zo dringend?” vroeg ik. “Daphne, je gaat het niet geloven. Misschien moet je even gaan zitten,” zei ze. Angstig keek ik haar aan. “Je hebt een meet and greet gewonnen met One Direction!” Ik keek haar met open mond aan. Dit geloofde ik niet. “Daphne, is alles ok? Ben je niet blij met je prijs?” vroeg ze bezorgd. Opeens drong het tot me door. Ik had écht gewonnen. “WAAAAAAAH! Ik heb een meet and greet met One Direction gewonnen!” Ik schreeuwde het uit van blijdschap. “En er is nog meer…” zei mijn moeder. “Nóg meer?” vroeg ik ongelovig. Ze knikte. “Je mag een vriendin meenemen. Misschien kan je Melanie meenemen?” “Ooh, dit is geweldig!” riep ik terwijl ik mijn gsm nam. “Hey, ik heb geweldig nieuws!” riep ik door de telefoon, “Ik heb een meet and greet gewonnen met One Direction en ik mag een vriendin meenemen… Raad eens wie ik mee ga nemen?” Het was even stil aan de andere kant van de lijn. “Melanie?” vroeg ik ongerust. Opeens klonk er gegil. Ik begon te lachen. “Dit is geweldig! Dank je dat je mij wilt meenemen! Je kan niet geloven hoe blij ik nu ben!” riep ze door de telefoon. “Maar nu moet ik gaan, jammer genoeg is het morgen school en heb ik een heleboel huiswerk.” “Ok, is goed. Tot morgen!” Ik legde mijn telefoon op mijn bureau en pakte mijn boeken. Natuurlijk kon ik mij niet concentreren. Ik zat een halfuur achter mijn boeken maar het lukte echt niet. Ik besloot om te stoppen en deed mijn boeken gewoon in mijn rugzak. Ik pakte mijn IPod en mijn jas en ging naar buiten. Ik zag dat het sneeuwde. Ik vond sneeuw altijd al geweldig. “Mama, ik ben even wandelen” riep ik nog voordat ik de deur dicht deed. Ik wandelde naar het park terwijl de muziek door de oortjes van mijn IPod galmde. Ik ging op een bankje zitten en keek naar de sneeuwvlokken die naar beneden dwarrelden. Mijn gedachten waren nog steeds bij One Direction.