Her Story

In een groezelig café, heel anders dan waar ik met Juna was geweest, zaten we tegenover elkaar in een donker hoekje waar alleen de drie kaarsen op tafel licht gaven.
‘Wie ben je?’ vroeg ik.
Hij zuchtte en haalde een hand door zijn vettige haar. ‘Ik ben… Juna’s vader.’
Ik viel haast van mijn stoel van verbazing. Hoe kon zo’n… vreemde man nou de vader zijn van zo’n verfijnd meisje? Dat kon niet!
Opeens werd ik kwaad. Wat dacht die vent wel?! Zeven jaar niks van zich laten horen en nu opeens weer opduiken en mij lastigvallen met de vraag wat ik van Juna wilde!
‘Waarom ben je weggegaan?!’ snauwde ik.
Hij schrok. Die had hij niet aan zien komen. ‘Hoe weet jij…?’ stamelde hij. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en keek hem strak aan. Hij zuchtte weer.
‘Goed dan. Ooit moet het eruit. Je weet hoe ze voluit heet, toch? Juna Málice Brennan.’ Hij spuugde haar tweede naam uit, alsof het een ziekte was. Hoe durfde hij haar naam zo uit te spreken?! Heel even werd ik weer kwaad, maar ik wist me in te houden toen hij verderging.
‘Een fout! Eén grote, stomme fout! We hadden haar nóóit zo moeten noemen!’
Juna’s vader zag dat ik hem niet-begrijpend aankeek. Hoe kon een naam nou een fout zijn? Goed, als ze nou nog Brenda Riley Ann had geheten, dan snapte ik dat nog wel. Maar Malice?
‘Ze is vernoemd naar de zus van haar moeder. Mary-Alice.’ Hij sprak de naam van haar tante knarsetandend uit. Hij mocht haar niet, dat was duidelijk.
‘En wat is daar mis mee?’ vroeg ik niet-begrijpend. Ik snapte er niks van. Was het heel erg om naar een familielid vernoemd te worden? Nee toch?
‘Je begrijpt het niet!’ Zijn vuist landde op tafel. ‘Goed, ik vertel je het hele verhaal. Vlak nadat ik was weggegaan trok Mary-Alice bij mijn vrouw in. Ze hielpen elkaar met de bakkerij en de kinderen. Juna was gek op haar tante en haar tante op haar. Maar het liep uit de hand. Op een gegeven moment gedroeg Mary-Alice zich als Juna’s moeder en schermde het kind af van de buitenwereld. Ze leerde allemaal domme dingen aan Juna en zo heeft ze van Juna haar eigen dochter kunnen maken. Mijn vrouw wist haar het huis uit te krijgen, maar niet veel later bleek dat haar zus al het geld mee had genomen! Ze wist niet wat ze moest doen.
Ze had drie jonge kinderen, één baby en drie peuters en nog een kind van tien dat haar kind niet meer was. De bakkerij stond op het punt failliet te gaan, en ze had helemaal niets meer.
Totdat Juna opeens met het idee kwam om taarten te gaan versieren. Je ziet dat het geholpen heeft, maar waar Mary-Alice is, weet niemand.’
Ik luisterde zwijgend naar zijn verhaal.
‘Maar hoe kan het dan dat Juna zo… zo…’
‘Lief is?’maakte hij zijn zin af. ‘Dat arme kind voelde zich vreselijk schuldig, dat ze zich zo in beslag had laten nemen door haar gestoorde tante. Ze nam de zorg voor haar broertjes en zusjes op zich en hielp ook nog vaak mee in de winkel. Zo kwam het geld stukje bij beetje terug, maar de kinderen worden steeds duurder. Geld om te studeren is er niet meer.’
‘Maar vroeger kon het toch nog wel? Voordat haar tante kwam?’
‘O ja, zeker wel. Juna is een bijzonder intelligent meisje en ik zou graag zien dat ze nu een normale jongvolwassen vrouw is, die studeert op een hoge universiteit. Maar alles wat ze nu nog kan doen is de bakkerij overnemen! Een saaie huisvrouw worden, een lieve moeder voor haar kinderen, maar dat is alles!’ Opnieuw landde zijn vuist op tafel.
‘Mary-Alice heeft haar leven verpest en dat weet ze dondersgoed!’