Chapter 2

Ik bleef rennen en rennen,en telkens die gedachten,"waarom kan ik niet,ik wil het zo graag,een einde aan dit alles,die elende,de pesterijen,me leven,waarom kan ik het niet".

als ik geweten had,wat er niet veel later zou gebeuren,had ik me dit alles nooit afgevraagd,maarjah ik wist het niet dus.

Op dat moment,ram ik de klapdeur al rennen open,en schiet de hoek om,wat er daarna gebeurde,weet ik niet meer precies,het ging te snel,ik kan me alleen herinneren,een enorme klap,en de val op de grond,,en toen ik me ogen opende,,,,ik stond versteld,,een meisje,,maar oow zo mooi,met haar prachtige glimmende zwarte haar,de donkere oog make-up,en die diepe mooi donkere ogen,waar ik meteen in verzonk,
"het,,het spijt,.."wist ik er uit te krijgen met moeite.
"ik zal je helpen"
ik stond op,en hielp er snel al der spullen op te ruimen,,ik pakte der pennen,en deed ze trug in der schoudertas van Nightmare Before Cristmas,waar ik zelf ook gek van was,en ruimde haar papier op wat ze vast,voor dat ik volop tegen der aan ramde,
ik kon het alleen niet laten om snel een blik op haar papieren te leveren,en zag toen staan in grote letters "Aanmeldings formulier"
ik keek er aan,wat praten moeilijk voor me maakte en stamelde "ben,,,ben je hier nieuw op school?"
ze keek me even aan met der hoofd iets schuin,als een prachtige jonge kitten.en lachte toen zo lief,en zij: "jah,ik ben hier net nieuw,ben hier gekomen van uit A'dam,iedereen vondt het der geweldig,terwijl het een grote domme kut stad is,met alleen maar hooliguns,Wemo's."
"ah,,"wist er uit te krijgen,tot mijn verbazing
"ik ben cindy trouwens"stelde ze zich beleefd voor.
"ok,ik...b.ben Jacob"
"jacob,,huh,,,toffe naam,lijkt wel wat op de naam van de zanger van me favoriete band"
"wat is dat dan,en zeg niet dat het papa roach is,en dat het jacoby lijkt."
"ok,dan zeg ik het niet "
we schoten bijde in de lag,om dit toeval,en stonde evan na te grinniken,toen we bijkwamen zij ik uiteindelijk,met veel moed,want voor mij kost dit al moed.
"het is idd tegekke band,lijkt je anders leuk als ik je de school laat zien,in de pauze ofzo,kunnen we meteen ff praten over het toeval,dat wij bijde papa roach luisteren"
"wrom niet nu?ik heb geen les,en aangezien jij door de gangen sprint alsof je de maraton loopt"
op dat moment werdt ik herinnert aan de reden waarom ik zo hard aan het rennen was,en de pijn schoot alsof ik geraakt werdt door een kogel weer trug.
"uhms..neej sorry kan niet nu"
zij ik snel,en wou aanstalten maken,om weg te lopen
"drum waar mee "
vroeg ze terwijl ze non chalant,der wenkbrauw optrok
"dingen.."
zij ik,terwijl mijn blik van vrolijk,,steeds somberder werkdt,merkte ik
ze merkte het op en keek me diep aan
"ik heb zo'n idee dat die dingen niks met school te maken hebben of wel?der is iets of niet ?"
ik wist niet wat ik moest zeggen,ze ontdekte het meteen,..ik pielde wat aan een los draaidje van me vingerlose handschoen,
en zij
"mjaw...klopt eigk wel..."
"wat is er dan??"
ik dacht na.of ik het der moest vertellen,ik kende cindy amper,op een of andere manier vertrouwde ik er wel meteen,en besloot het haar te zeggen.

Wordt vervolgd