16.Roos

Dublin

3 weken, 2 dagen 6 uur en 20 minuten. Zo lang waren Yara en ik in Ierland. Yara had het voor mekaar gekregen dat Niall zijn vriendin, Elina, voor haar had gedumpt. Esther was ook vanuit Nederland gekomen en ik had de eerste ruzie tussen Esther en haar ouders, die er nu ook weer waren, mee gemaakt. Kortom er was in 3 weken meer gebeurt dan in bijna mijn hele leven daar voor. Er werd op de deur geklopt en voor ik maar ja kon zeggen ging de deur al open. In de deuropening stond Niall. "Yara wil je spreken" zei ij mat. Ik had nog niet veel van Niall gezien. Ik keek de blonde Ierse jongen aan. "Waar is ze dan" vroeg ik op precies de zelfde toon als Niall had gedaan. "In haar kamer" zei Niall en liep de gang op en deed de deur niet dicht. Ik schopte tegen de deur aan. "Je mag best de deur dicht doen hoor" riep ik Niall nog achterna. "Ik deed snel wat kleren aan en liep naar de kamer van Yara. Ik, in tegen stelling tot Niall, klopt op de deur en wachten op het antwoordt dat ik verwachte te horen. Het enige wat ik hoorde waren voetstappen die naar de andere kant van de kamer liepen. "Yara?" riep ik zacht. Ik kreeg geen antwoordt, dus opende ik de deur langzaam. Yara stond voor haar kast. "Yara" vroeg ik. Yara draaide zich om. Ze lachte en rende naar me toen. Even later voelde ik haar armen om me nek. Ik keek Yara lachend aan. "Waarom moest ik komen?" vraag ik lachend. "Het is nu echt" gilde ze. Ik keek haar vragend aan. Toen ik gister haar kamer in liep zat ze op haar bed en Niall staarde uit het raam. Het had er zelfs op geleken dat ze iets ruzie hadden want als ik het goed had gezien huilde Niall. "Niall en ik hebben gezoend" zei Yara nu wat rustiger. "Wat, waar,wanner" vroeg ik toch wel een beetje nieuwsgierig. "gister, voor jij m'n kamer in kwam stormen zonder te kloppen" zei ze op een iets verwijtende toon. "Ik klopte wel" zei ik niet begrijpend, "en weetje wie er niet klopt?" vroeg ik bits en ik keek Yara fel aan. "Nou zeg het maar" riep ze boos terug. Eigenlijk wilde ik geen ruzie maar alles kwam er nu echt een keer uit. "Die o zo geweldoge Niall van je". "Jaloers, je bent gewoon jaloers" zei Yara nu echt boos. "Ik jaloer?, in je dromen ik hoef niets met een jongen die zo.." "Zo wat, HE zeg het dan" Ik keek naar Yara. We hadden nog nooi ruzie gehad. En nu nu maakte we ruzie om een jongen die ik nouwlijks kende. "JE weet gewoon geen antwoordt he" zei Yara nu feller dan er voor. Ik voelde de tranen al over mijn wangen stromen. "En nu huilen zeker" zei Yara op een arrogante toon. Ik rende terug naar mijn eigen kamer en zakte huilend op het bed neer. Er werd zacht op de deur geklopt. Ik reageerde niet. Even later ging de deur open en Esther loep de kamer binnen. "Roos wat is er" vroeg ze bezorgd. "Ik en Yara hebben ruzie" kon ik nog snikkend uit brengen. "ruzie?"vroeg Esther verbaasd. "Ik wil er niet over praten" zei ik en ging in bed liggen. Esther stond op en liep naar de deur. "Ik ga even naar Yara, oke?" vroeg ze. Ik knikte en was weer alleen in de grote kamer. Ik stapte uit het bed en liep naar de vleugel toe die in het midden van de enorme kamer stond. Ik deed de klep open en begon te spelen.

---

oeps een beetje saai maar ja. Een ding weten jullie nu ook. Roos kan piano spelen (h)
nou misschien vanavond nog een hoofdstukje en ander morgen weer.

xoxo(K)