2, Lynna Clearway.
“Er zal morgen een lijst op het bord hangen met de namen van diegene die in de band mogen. Dan wens ik jullie nog een fijne dag en mogen jullie gaan.” “Nu ga jij met mij mee.” Ik neem April’s hand vast en loop door. “Waarheen?” Haar stem klinkt verbaasd en ik rol mijn ogen. “Wat dacht je van naar huis?”
“Ik ga dansen!” De sleutels draaien om in het slot en de deur is gesloten. Mijn groene fiets staat te blinken tegen de muur en in een mum van tijd ben ik aan de dansschool. Een glimlach staat te schijnen op mijn gezicht en de receptioniste kijkt me vriendelijk aan. Mijn blik glijdt langs de paarse muren. Op iedere muur is één zin geschreven. ‘Dancing with wings’, ‘Dance as if your life depends on it’ en mijn persoonlijke favoriet: ‘She dances at her best, just because she believes she can.’ Dat is de zin die elke keer weer mijn aandacht trekt. Waarom? Ik heb geen idee. Het geeft me dat bepaalde gevoel, het gevoel dat je alles aankunt.
“Lynna!” Mayla, mijn beste vriendin, komt op me afgelopen en slaat haar armen om me heen. Ik druk een kus op haar wang en al kletsend lopen we naar de kleedkamer. “Hey!” Ik begroet de andere meisjes en haal mijn danskledij uit mijn zak. Tijdens het uitkleden, voel ik verscheidene blikken op me branden. “Wat?” Geïrriteerd kijk ik in het rond. “Je bent mager, Lynna.” Blyss’ stem klinkt in mijn oor. Mijn ogen rollen in hun oogkassen en zonder te antwoorden, kleed ik me verder om.
“Dag meisjes. Vandaag dansen we verder op International Love van Pitbull en Chris Brown. Vorige les ging het goed, vandaag moet beter!” Mayla kijkt me hoofdschuddend aan en een grinnik verlaat mijn mond. De eerste tonen van het energiek liedje schalmen door de ruimte en als het tijd is om te dansen, laat ik mijn beste moves zien. “Één, twee, drie, vier. Vijf, zes, zeven, acht. Split, turn around en slide to the left.” Miss Brown haar luide stem vult mijn gehoor en bijna perfect voer ik de danspasjes uit. Tot het moment dat Abigail haar voeten verkeerd plaatst en me een duw geeft. Met een gil beland ik op de vloer. “Clearway, opstaan. Nu!”
“Pft. Ik ben kapot.” We blijven met z’n allen nog eventjes in de danszaal. Sommigen zitten, anderen liggen. “Look at them.” Mayla fluit bewonderend en mijn blik glijdt over een paar jongens. “Hmm, niet verkeerd.” Alle meisjes werpen hun blikken op de jongens. Dit gaat niet onopgemerkt voorbij, want plots draaien ze hun hoofd. “Durf je zwaaien?” “Natuurlijk durf ik dat.” Blyss kijkt me uitdagend aan en ik steek mijn tong uit. Mijn hand stijgt en enkele seconden later zwaaien de jongens terug. “Voilà.”
Reageer (1)
Haha, she say One Direction.. Oh, misschien wordt ik nog wel helderziende. Ik wist precies welk stuk jij schreef van de proloog en nu weet ik vor 99% zeker dat dat de jongens zijn
1 decennium geleden