Untill I found you ||025|| Tom

Tom

Nerveus bel ik aan. Zou dit wel het goede adres zijn? De deur gaat open. Amynthas verschijnt in de deuropening en kijkt me lachend aan. 'Hoi,' zeg ik. Mijn stem klinkt nerveus, zenuwachtig. Ik ben nog nooit zenuwachtig geweest voor een date.
'Even zeggen dat ik weg ben hoor. Kom maar even binnen.'
Ik stap over de drempel en zie hoe Amynthas verder het huis in loopt. Ik hoor haar praten, waarschijnlijk tegen haar moeder en broertje.
'Ik ben klaar.' Ik houd de deur voor haar open. Lachend kijkt ze me aan en schudt haar hoofd. Ik begeleid haar, als een echte gentlemen, naar mijn auto en houd de deur voor haar open.
De radio staat zachtjes aan. 'Weetje,' begin ik, 'ik ben eigenlijk best wel nerveus.' Ze grinnikt zacht. 'Ik ook,' fluistert ze zacht. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe ze me aankijkt. Haar ogen glinsteren vrolijk.

Bij de Italiaan worden we naar onze plaatsen gebracht. Ik heb gereserveerd ergens achter in het restaurant zodat we wat privacy hebben. Het is een klein, maar druk restaurant. Overal hangt of staat wat en overal valt wat te zien.
Een ober komt onze drankjes opnemen en geeft ons de kaart. 'Ik hoop dat je honger hebt, want het eten is hier voortreffelijk.' Aan de andere kant van de tafel zie ik Amynthas grijnzen.