Epiloque

'Ga jij maar even zitten,' zegt Will terwijl hij naar het bankje voor het huis wijst.
Het is bijna zes jaar geleden sinds ik uit La Push ben vertrokken, er is sindsdien veel veranderd, mijn ontmoeting met Will had zeker veel impact op mijn leven. Ik geef nog om Tom en hij zal mijn kleine broertje blijven maar Will is de liefde van mijn leven. Ik leg mijn hand op mijn buik, ik ben nu twee maanden zwanger van mijn tweede kind.
'Ben je nieuw hier?' Vraagt een vrouwenstem en als ik opkijk herken ik Kim, Jared, Paul, Jacob, Jadelle, Emily, eigenlijk het hele roedel.
'Hoi jongens, en meiden,' zeg ik.
'Hoe? Pocahontas?' Vraagt Paul.
'Intussen weer Indiana.'
'Dus je bent terug?'Vraagt Jacob.
'Ja.'
'Ik ben Rachel, je zus,' zegt een jonge vrouw.
'Aangenaam kennis te maken.'
Ik zie de auto van mijn schoonouders op de hoek van de straat parkeren en er komt een kleutertje op me afgerend.
'MAMA!'
Ik zak door mijn knieën en omhels mijn kleine man.
'Wat?' Vraagt Jared.
'Hij zei mama,'zeg ik.
'Indiana,' zegt mijn schoonmoeder en ik geef haar een korte knuffel.
'Aston vroeg de hele weg naar je,' zegt mijn schoonvader.
Blijkbaar heeft Will de aankomst van zijn zoon en ouders ook gehoord want hij komt naar buiten. Hij tilt de kleine peuter op en tilt hem mee naar ons.
'Hé pap en mam.' Begroet hij zijn ouders.
'Hé jongen.'
'Wie ben jij?' Vraagt Paul afstandelijk.
'Ik ben Will, ik ben hier net komen wonen samen met mijn vrouw en kind.'
'Ze kennen mij al me al een lange tijd niet gezien,'zeg ik.
'Getrouwd?'Vraagt Sam.
'Ja,'zeg ik.
Jadelle en Emily knuffelen me maar de andere felicitaties zijn iets minder enthousiast.
'Willen jullie iets drinken?' Vraagt Will.
'Nee dankjewel,'zegt Jacob. 'We moeten door.'
Wanneer ook mijn schoonouders zijn vertrokken blijve we met zijn drieën achter.
Ik kan me geen betere toekomst bedenken als hier samen zijn met Will en onze kinderen.
Hopelijk begrijpen ze dat snel.