I swear on my deceased dog

Stef;
Lilly doet heel erg raar vandaag, ik denk dat ze iets voor me verbergt. Dat van Sophia en haar nieuwe vriend is niet waar, dat weet ik wel zeker. Ik ga er vandaag nog achterkomen wat haar ouders écht te vertellen hadden. Ik wandel samen met Lilly naar huis maar er is een gespannen sfeer tussen ons. En die is er alleen als er iets mis is met mij of Lilly. Ik had niets te verbergen, dus er moest wel iets met Lilly zijn. Een halfuur later zaten we in Lilly’s slaapkamer op de grond. Dit leek me een goed moment om het te vragen “Lilly,” begon ik, “Dat van Sophia en haar nieuwe vriend is niet waar, hé?” Lilly keek me geschrokken en verdrietig uit, dus ik wist dat ze tegen me gelogen had.
“Nee, het is niet waar, maar…-“ Ik liet haar niet uitspreken. “Lilly, waarom heb je tegen mij gelogen? Ik ben je beste vriend, tegen mij kun je écht alles vertellen”
“Ja dat weet ik, maar ik heb gelogen omdat ik je wou beschermen.” Zo kennen we haar. Als een moederkloek. Zo is ze ook tegenover haar broertje en zusjes.”Waarom wou je mij beschermen, dan?” vroeg ik.
Lilly zuchtte heel diep en begon dan te vertellen.
“Okay, ik zal het je vertellen, maar onderbreek me niet als ik aan het vertellen ben ik of mijn draad kwijt.” Ondanks ze zo serieus bezig was, moest ik toch even glimlachen. “Okay ik zal je niet onderbreken, ik zweer het op mijn overleden hond, Yanko.” Yanko was me heilig ! We gingen op Lilly’s bed tegenover elkaar in kleermakerszit zitten. “Kijk, onze papa is chirurg, dat weet je, en hij heeft promotie gekregen. Maar doe promotie is voor een ander ziekenhuis. Een ziekenhuis in een ander land.” Bij dat laatste woord begon mijn hart te snel te kloppen. “En dat land,” haar adem stokte even, “is Canada. En het hele gezin verhuis met hem mee. En ik dus ook.” Bij dat laatste woord vielen er tranen uit haar ogen. Ik zei niets, maar ik nam haar in mijn armen en begon zelf te huilen.