Chapter 2

David en ik lopen door de donkere gang. Een straaltje licht komt onder een deur door. Ik schrik op als de deur achter ons met een klap dicht gaat. Thom is ook binnen. Nu is het helemaal donker. De broer van Daniël pakt een zaklamp en schijnt naar het eind van de gang, waar een deur is. 'Sorry, de eigenaars hebben het licht eraf laten halen' zegt hij. Dan bedenk ik me dat dit waarschijnlijk een kraakpand is. Zachtjes duurt Thom me naar voren en dan besef ik dat ik stil ben blijven staan om rond te kijken, niet dat er veel te zien is natuurlijk, maar gewoon jeweetwel. De schrijf-inspiratie. Als David de deur opent schrik ik op, we staan in een schemer-verlichte kamer waarvan de ramen beplakt zijn met oude kranten. In de kamer liggen wat versleten gele kussens verder niets. 'Hum-bum' ik maak een sprongetje van schrik, welke idioot maakt nou weer dit geluid? Ik draai me om, en zie een jongen op de grond liggen. Zijn haar is door de war, hij heeft een blauw oog en een opgedroogd straaltje bloed loopt uit zijn mondhoek. Wie heeft deze jongen zo afgetuigd? Ik wil naar hem toe lopen om hem te helpen, maar iets in me houd me tegen. Als hij zijn bovenlichaam verdraait om mij aan te kijken, zie ik dat zijn overhemd gescheurd is. 'Oke. Ik ben me helemaal vergeten voor te stellen, maar ik ben Michael.' zegt de broer van Daniël. Snel wend ik mijn ogen af van de jongen. 'Hoi, ik ben Nina' zegt ik verlegen. 'Oh, maar dat weet ik allang. Schoonheid' zegt Michael, en hij geeft me een knipoog. Ik voel dat mijn wangen rood worden. Stomme roodheid. Ik zie Thom chagrijnig worden. 'Schiet nou maar op, in plaats van dat gelul tegen der' zegt hij. Geen idee waar die het over heeft. 'Ja, nou. Jij wil schrijver worden, heb ik begrepen. Maar je wil de dingen die je hebt geschreven wel eerst meemaken, heb ik begrepen?' Michael kijkt me vragend aan. 'Ja' stamel ik. Meer krijg ik er niet uit, ik kijk de hele tijd naar zijn blote bast. Ik bedoel hallo, een sixpack?!? 'Je snapt dat, sommige dingen die je vandaag gaat zien behoorlijk heftig wordt?' vraagt hij. 'Ja, maar ik wil alles zeg maar meemaken. En ik heb natuurlijk laatst die moord meegemaakt. Dat was een goede inspiratie bron' zeg ik, tervreden met mijn antwoord. 'Ja. Nou. Vandaag leer je vechten. Voor als je vaker in dat soort situaties komt' hij kijkt me onderzoekent aan. Opeens valt het kwartje. Deze jongen heeft geen ongeluk of iets gehad, nee hij is in mekaar geslagen. Geschokt kijk ik de jongen aan, wat heeft hij ze misdaan? David ziet mijn geschokte blik. 'Er is niets aan de hand, deze jongen heeft het er zelf naar gemaakt' hij kijkt de jongen vals aan. David! We gaan nu beginnen. Michael loopt naar de jongen toe 'opstaan jij'. De jongen staat meteen op, en gaat door zijn knikkende knien. Met een bonk valt hij op de stoffige vloer. Michael loopt naar de jongen toe en geeft hem een schop. 'Nu jij' zegt Michael. 'W-wat?' stamel ik. Ik ga deze jongen toch niet zomaar zonder reden schoppen? Thomas loopt naar me toe en komt achter me staan. Zijn hete adem voel ik in mijn nek. Ik draai me om. 'Hier, het gaat beter als je dit neemt' en hij steekt zijn hand naar me uit. Ik kijk, een klein roze pilletje ligt in zijn hand.