Chapter sixteen.-Liam.

De jongens zeiden dat ik hier moest blijven. Maar liever zou ik naar Amber gaan. Na die schoten vroeg ik me af of ze geraakt was. Het was nu stil in het huis. Ik wilde weten waarom. Ik wilde niet machteloos rondhangen in dit stomme busje. Ik wilde naar haar toe. Haar in mijn armen houden. Mijn lieve Amber. Ik hoorde sirenes en toen ik achterom keek zag ik een aantal ambulances aan komen rijden. Weer een schot. Mijn telefoon trilde. “Badkamer.” Ik voelde een golf van opluchting door me heen gaan. Ze was veilig. Ze was oké. Nog een schot en de politie kwam weer naar buiten. ‘Verdachte neergeschoten. Meisje weg. Vijf andere meisjes op de 2e etage.’ De ambulancebroeders liepen naar binnen en kwamen met een in plastic gehulde brancard terug. Charly. Dood. Vervolgens kwamen er meisjes met dekens om naar buiten en ook zij stapten in een ambulance. Ik stapte uit het busje. ‘Meneer. Amber zit in de badkamer. Gaat u mee? Ik wil haar halen.’ ‘Jij gaat niet. Er gaan twee agenten op af.’ Ik bleef voor het huis staan en wachtte. Er ging een brancard naar binnen. Even later kwam hij terug. Met Amber erop.