Chapter fourteen,-Liam

Met een plof lag ik op de grond. Was dit de dood? Ik lag wel lekker, en wachtte op wat er zou gebeuren. Een klap in mijn gezicht. ‘Liam, Liam?’ Dit was overduidelijk Harry. Wacht… Als het Harry was… Was die dan ook dood? Of was ik nog gewoon levend? Ik opende mijn ogen, zag Harry en voelde overal pijn. Dit kon de dood niet zijn, ik had teveel pijn. ‘Liam, kom, sta op, we gaan naar het hotel.’ We liepen langzaam naar het hotel. Ik was verzonken in mijn gedachten. Amber. Amber. Amber. Ik voelde mijn teledoon in mijn kontzak trillen. Shit ik werd gebeld. ‘Liam help me! 28HarryLouisNiallRob.’ ‘Wat is dat?’ ‘Onthoudt het. Ik hou van jou.’ Haar stem ging over in een regelmatige piep. Ik opende een nieuwe notitie: 28HarryLouisNiallRob. Geen idee. Wacht… ‘Een nummerbord!’ 28-HL-NR. Harry keek me vragend aan. ‘Het was Amber net, ze gaf me een nummerbord!’ Terwijl ik haar naam zei kwamen de tranen weer naar boven en ze stroomden. En ik liet ze stromen. Harry belde de ene na de andere persoon. Ik had geen idee wie, toen sprong hij op. ‘Kom Li, we moeten nu naar het hotel!’ Ik volgde Harry maar. Hij zou wel weten wat hij deed. Ik merkte amper wat we deden en waar we waren. Bij het hotel pakten we met z’n vijven een taxi. Geen idee waar naartoe. Mijn hersenen speelden nog steeds filmpjes. “Mijn vader heeft me verkocht. Ook hij liet me werken.” Ik dacht terug aan het moment dat ze dat zei. En het moment dat ik haar beloofd te beschermen. Het is me weer niet gelukt. Ik heb gefaald. Nu kon ik alleen nog maar hopen dat we haar vonden. Vóór ze zelfmoord had gepleegd. De taxi stopte plots voor een politiebureau. ‘Wacht. No way! Ik ga ze niet Ambers geheimen vertellen’ ‘Wat heb je liever? Dat ze haar levend of dood terug vinden?’ vroeg Niall. ‘Levend natuurlijk!’ Dat antwoord was vanzelfsprekend. ‘Dan weet je wat je te doen staat.’ ‘Ik doe het, voor haar.’ Langzaam liepen we het politiebureau in.