Untill I found you ||020|| Amynthas

De volgende ochtend word ik al vroeg wakker gemaakt door mijn wekker. Zuchtend druk ik hem uit en rek mezelf even uit en spring uit mijn bed en loop naar mijn kast. 'Wat zou ik eens aandoen?' mompel ik in mezelf als ik mijn kastdeur geopend heb. Meteen valt mijn oog op een leuk jurkje en snel vis ik hem eruit samen met een legging en slippers en loop naar de douche om even snel te douchen.

Al druk werkend bedien ik alle klanten. Gelukkig is mijn baas er vandaag niet en run ik het even alleen. Lekker op mijn eigen tempo en op mijn eigen manier en geen baas die je om de minuut commandeerd en slaat. Met mijn hoofd ben ik er niet helemaal bij. Ik denk heel de tijd aan Lucas en van Lucas ga ik weer over naar Tom. Ik weet niet wat het is maar op de een of andere manier ga ik ze vergelijken met elkaar. Tom leek me niet zo'n gevoelige jongen en Lucas wel maar Lucas leek me weer niet zo'n doener en Tom wel. Beide partijen zijn leuk maar ik weet niet wie nou leuker is. En waarom moet ik dat weten? Misschien vinden ze mij wel helemaal niet leuk.

Vermoeid veeg ik een paar zweetdruppels van mijn voorhoofd en bedenk me dan dat de baas er vandaag niet is en dus de ruimte waar alle gevonden spullen liggen dus niet beschermd is. Ik kan misschien niet iedereen zijn spullen teruggeven maar toch wel een persoon? Twijfelend bijt ik op mijn lip en werp even een blik door de winkel. Geen klanten die iets willen bestellen. Ik doe loop snel naar achteren en meteen kom ik bij de deur uit maar zoals ik wel wist zit hij op slot. De sleutels zou hij zekerweten mee naar huis hebben genomen maar ik was vroeger altijd wel handig met creditcards. Samen met mijn beste vriendin deden we dingen die echt niet konden. Met een glimlach haal ik mijn pasje uit mijn zak en frutsel wat met de deur die na een aantal mislukte pogingen toch opengaat. Ik kijk mijn ogen uit als ik zie hoeveel spullen mensen kunnen verliezen.