Hoofdstuk 1 ~ De eerste schooldag

10 September 2011

'Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik dit zou moeten brengen, alles ligt nogal ingewikkeld. Ik leef als het waren in één grote leugen, waarvan ik zelfs niet meer weet wat waar is en niet. Niemand mag weten waar ik meebezig ben, dat zouden ze afkeuren. Ik kan dit met niemand delen, alleen de rest van de ana's kunnen mij begrijpen.' dat was het laatste wat ik in mij dagboek kon schrijven, want ik moest naar school.

Ik probeer altijd zo snel mogelijk te fietsen want dan verbrand je natuurlijk de meeste calorieën.

Eenmaal op school is het altijd zo moeilijk om niet te eten. In de pauze heeft iedereen altijd lekkere dingen. Ons vrienden groepje staat altijd dicht bij de snoepautomaaat en het winkeltje, dus de verleiding is groot om iets te gaan kopen. Ik heb meestal gewoon 2 mandarijntjes bij me en gooi mn, door mijn moeder gemaakte broodjes, weg. Hoe schuldig ik me dan ook voel, ik weet dat ik mij schuldiger voel als ik mijn brood op eet.

De bel gaat. Yes ik ben verlost van deze hel, denk ik. Snel pak ik mn spullen, gooi de rest van de mandarijn weg en loop naar de volgende les.
Tijdens de les kan ik me niet zo goed concentreren. Ik voel me kut, alof ik niks waard ben en stop ongemerkt mn schaar in mn laars. Ik ga naar de wc toe en duw de schaar stevig op mn onderbeen en herhaal dit totdat het bloed. Nu is het wel weer genoeg en ik ga weer naar de klas.

Wanneer de bel gaat sprint ik de klas uit en fiets zo snel mogelijk naar huis. Eenmaal thuis verstop ik me op mijn kamertje en kom pas weer naar beneden voor het avondeten.

Tijdens het avond eten kramp ik in elkaar en doe 'alsof' ik buikpijn heb en misselijk ben, zo kan ik tenminste wat meer laten liggen.

'pff, ik heb t maar et overleefd' zucht ik als ik weer op mn kamer ben en de laptop gaat aan. Yes Laura is online! denk ik, kunnen we mooi ff bijpraten over wat we vandaag gegeten hebben enzo. Ik kan altijd zo met haar lachen, we zijn niet alleen afvalmaatjes, nee we zijn echte vriendinnen geworden tijdens de vakantie! Zij steunt me altijd en ze zal me niet laten vallen.

Met een gerust hart ga ik slapen,