.004

ik werd wakker gemaakt door vervelend getik op mijn raam, snel deed ik mijn vest aan en keek uit het raam waar ik ryan en nog een andere jongen zag staan. ze gebaarden dat ik naar buiten moest komen, ik maakte met mijn hand een gebaar dat ik over 30 minuten beneden geraakt zal zijn en ze knikte. snel liep ik naar mijn stoel en gritste een witte skinny jeans en een zwart shirtje vanaf snel liep ik door naar de badkamer waar ik de douche aanzette. ik sopte me in , waste mijn haren, spoelde het uit en droogde me af. ik keek op mijn klokje en zag dat ik nog maar 10 minuten over had. ik poetste mijn tanden en deed mijn haar in een losse knot, mijn sokken en vervolgens mijn schoenen aan. ik liep naar mijn spiegel en deen mascara op aangezien ik toch nooit veel make-up op heb. ik liep naar beneden " doei audrie ik denk dat ik vanavond wel thuis ben, ik ga naar buiten met ry." " is goed mil ik zie je wel verschijnen." zei ze en ik liep naar buiten waar ik ry en nog iemand zag zitten.
"hey ry" ripe ik luid en hij keek om " ey miley" zei hij liep naar me toe en gaf je een knuffel." miley dit is chaz, chaz dit is miley" " hey, hoe ist?" zei chaz dus." hey" zei ik terug. " zullen we naar het centrum gaan?" vroeg ry " ja is goed" dus we liepen met z'n 3'en naar het centrum wat nauwelijks 10 min lopen was. eenmaal daar geraakt zag ik justin en christian zitten " HEEY" riep ik luid en liep naar ze toe. " hey " zei justin met een glimlachje wat ik eigenlijk besteel lief vond maar ik mocht het niet toegeven, nee mils je mag dat niet, je haat hem. nou eigenlijk haat ik hem niet echt maar het is zijn ego wat me niet aanstaat ' hey, ik ben justin en ik ben awesome' zei ik in mezelf. ik kan er gewoon niet tegen als mensen te hoog over zichzelf denken.
"joehoee, mils ben je daar" hoorde ik chaz zeggen " uh?, wat ehh ja ik denk het wel" " oh wat zei ik dan?" " je zei dat, dat, ehhh" " juist ja ik vroeg of je mee gaat naar mijn huis" " eh ja tuurlijk" zei ik snel en liep mee. ik liep een beetje met mijn hoofd gebogen en mijn capuchon op achter ze aan." hey miley, gaat het wel" " euh ja hoezo" zei ik " nou gewoon je gezicht staat zo moeilijk en je loopt zo , alsof je ergens mee zit" zei justin. " o ja het gaat wel hoor" en ik gaf een flauwe glimlach. ik wist dondersgoed dat ik zat met het probleem dat ik thuis miste, london, mijn 'vrienden' thuis.... en dat alles het is gewoon zo wennen hier.