Untill I found you ||019|| Tom

Tom

Bill verbiedt me ten strengste om ook maar iets aan te raken in zijn auto. Hij is bang dat er een veeg op komt. Na de hele rit met mijn handen omhoog gezeten te hebben, was ik thuis eerst mijn handen.
Ik plof, met schone handen, naast Bill op de bank. 'Waarom ging je nou ineens dat meisje helpen? Dat ben ik niet van je gewend.' Ik haal mijn schouders op. 'Ze had hulp nodig. Waarom niet? Ik moest toch wachten tot jij klaar was in die juwelier. Het duurde trouwens wel heel lang, wat deed je daarbinnen allemaal?'
'Gewoon rondkijken enzo.' Ik rol met mijn ogen. Hij had ook een keer kunnen gaan rondkijken als ik er niet bij was.
'Wat wil je trouwens eten vanavond? Het is jouw beurt om te koken.' Bill haalt zijn schouders op. 'We bestellen wel een pizza of iets dergelijks. Ik heb geen zin om te koken.' Ik grinnik zacht. Het was te verwachten dat hij daar geen zin in zou hebben.

Na een pizza besteld te hebben en de lege dozen opgeruimd te hebben, besluiten Bill en ik om een film te kijken. Een horror film, op verzoek van mij. Alle deuren zitten op slot, al het licht is uit en de gordijnen dicht. Bij de tafelpoot staan 3 flessen cola en op tafel ligt een zak chips zodat we de avond doorkomen. Ik heb er een hekel aan om een film twintig keer op pauze te moeten zetten omdat er iets op is.
Halverwege de film ligt Bill echter al te slapen. Ik zucht zacht en leg een dekentje over hem heen. Ik zak wat verder onderuit en staar naar het scherm. Ik heb deze film al een paar keer gezien, maar hij blijft leuk. Het enige wat jammer is, is dat ik ondertussen al verwacht wat wanneer gaat komen.