Chapter eleven.- Amber

Pijn. Weer die ondragelijke pijn. Ik voelde het bloed uit mijn arm lopen. Pijn. De pijn van vuisten die naar me uithaalden, en voeten die een nieuwe plek zochten om blauw te maken. Maar de ergste pijn was die in mijn hart. Het feit dat de enigste jongen waar ik ooit van hield niet hier was, bij mij. Ik voelde de klappen niet meer en sloot me af voor mijn omgeving. Denkend aan hem, Liam. Mijn prins op het witte paard. Ik miste ook de andere boys. Die nu al als een soort broers voor me waren. Harry, Niall, Zayn, Louis. Mijn gedachten dwaalden weer af. Liam Liam Liam Liam Liam Liam Liam. Elke keer zag ik zijn gezicht voor me en voelde ik de vlinders in mijn buik. Was er een kans dat ik hem ooit nog zou zien? Zonder hem wilde ik niet leven.