Untill I found you ||017|| Tom

Tom

'Problemen met je fiets?' Ik knik kort richting haar fiets. 'De ketting ligt er weer af,' zucht ze. Een pluk haar strijkt ze met haar vinger achter haar oor.
'Zal ik kijken of ik je kan helpen?' Ik ben nooit goed geweest met fietsen. Ik fiets zelf ook nooit. Maar, ik kan het altijd proberen. Niet geschoten altijd mis zegt het spreekwoord.
Als antwoord geeft ze mij haar fiets. 'Ik ben Tom trouwens.' Ik kijk haar aan en glimlach. Voor ik mijn handen vuil ga maken, kan ik mezelf beter voorstellen. Ze steekt haar hand uit. 'Amynthas.'
'Aparte naam, je hoort hem niet vaak. Betekent het iets?'
'Aardworm, in het Latijns, maar ik denk niet dat dat de bedoeling was van mijn ouders. Verder is het gewoon een mooie naam.'
Ik glimlach en knik. Ik ga door mijn knieën en pak de ketting van haar fiets vast. Mijn handen zitten al gelijk onder het smeer, maar dat maakt me even niet uit. Ik heb mijn goede daad weer gedaan voor vandaag.

'Tom? Wat doe je?' Ik kijk op. Bill komt uit de juwelier gelopen. 'Ik help iemand,' mompel ik. 'Maar dan kunnen we zo niet meer winkelen als je handen vies zijn!' Ik grijns. Ik vind het helemaal geen ramp om terug naar huis te gaan. 'Maar dit is mijn goede daad van vandaag!' Een pruillip verschijnt op mijn gezicht. Bill grinnikt en slaat me broederlijk tegen mijn schouder. 'Nou, oké dan. Morgen moet ik toch nog even terug. Dan is mijn broek klaar.' Ik zucht en rol met mijn ogen.

Mijn tong steekt nog net niet uit mijn mond. Bijna klaar.
'Ja, hij zit.' Ik kom overeind en klop even in mijn handen. 'Ik hoop maar dat hij blijft zitten.' Amynthas grinnikt zacht en knikt. 'Ik hoop het ook. Misschien zie ik je nog weleens.' Ik schenk haar een knipoog waarna ze op haar fiets stapt en weg rijdt.