Untill I found you ||015|| Tom

Tom

Met een zucht loop ik door de stad. Bill loopt een stukje voor me en blijft telkens voor de etalages stilstaan. Hij zal ook nooit veranderen.
Mijn autosleutels heb ik niet meer gevonden. Met de reserve sleutel, het idee van Bill, heb ik hem opgehaald en laat ik er een ander slot op zetten.
'Tom!' Bill maakt enthousiaste handbewegingen naar me dat ik snel moet komen. 'Hier móét ik even naar binnen. Anders mis ik de kans van mijn leven!' Voor ik iets kan zeggen pakt Bill mijn hand vast en trekt me naar binnen. Gelijk begint hij tussen de rekken te zoeken. Ik slof door de rekken. Dit is niet echt mijn winkel, dus ik verwacht ook niet dat ik wat vind.
'Tom! Kom eens!' Ik kijk op waar de stem van Bill vandaan komt. Zijn blonde haren steken net een stukje boven de rekken uit.
'Is dit niet wat leuks voor jou?' Hij houdt me een blouse voor. Ik draag eigenlijk nooit een blouse. Ik haal mijn schouders op en loop met de blouse in mijn hand naar het pashokje. Mijn trui verwissel ik voor de blouse en ik ik bewonder mezelf even in de spiegel.
'Kom eens naar buiten.' Twijfelend stap ik naar buiten. 'Die blouse is hem niet helemaal,' mompel ik en trek even aan de mouwen.

Nadat Bill heeft afgerekend lopen we weer verder. 'Ik moet nog even langs de juwelier. Mijn ketting is vandaag binnen.' Ik knik. Terwijl Bill bij de juwelier is, kan ik wel even met die konijntjes in de dierenwinkel spelen. Bij de juwelier heb ik toch niks te zoeken.
Als we richting de juwelier lopen, zie ik het meisje van het café ook lopen. Naast haar lopen een jongen en een ander meisje. Zou die jongen haar vriendje zijn?
'Bill, ik zie je zo wel.' Bill knikt en verdwijnt de juwelier in. Op mijn gemakje loop ik de dierenwinkel in, op zoek naar de konijntjes.
Ik vind het zielig, al die beestjes in een klein kooitje op elkaar gepropt. Wachtend tot iemand ze wilt hebben.
'Kan ik u misschien helpen meneer?' Ik schud mijn hoofd. Het is niet handig om een konijn te hebben voor mij.
Na enkele minuten loop ik de dierenwinkel weer uit. Het duurt lang bij Bill. Meestal is het iets ophalen en weer weg.
Ik zucht zacht en leun tegen de muur tussen de juwelier en de dierenwinkel aan. Het meisje neemt afscheid van de jongen en loopt weg, voor mij langs.
'Hey,' glimlach ik. Het meisje kijkt verbaasd om. Als ze mij ziet glimlacht ze. Haar glimlach komt niet echt overtuigend over.